11 “क्हि क्लुँनन् मुँ बिसि खाबइ बिइ? ङइ आचद् बिबै सिंधुँर्बै रो क्हिइ चवाल् वा?” बिसि परमेश्वरजी ङ्योएइ।
चइ बिइ, “ङइ बगैंचार क्हिए कै थेइ धै ङ ङ्हिंसि लोयाइ, तलेबिस्याँ ङ क्लुँनन् मुँल।”
म्हिइ बिइ, “ङने टिरिगे बिसि क्हिइ पिंबै च्हमिरिइ च सिंधुँर्बै रो ङ पिंइ। धै ङइ चइ।”
याहवेहजी बिइ, “क्हिइ छाबै आछ्याँबै के तले लल? क्हिए अलिए कोइ सउँइँले ङने ग्वार ह्रिरिइमुँ।
क्हिइ चु ताँन् आछ्याँबै केमैं लइमुँ दिलेया ङ तोइ आपोंन्ले टिइ; छतसि ङै या क्हि धोंन् तब्मुँ बिब क्हिए सैंर ङ्हाँमै। छ आङिं! ङइ क्हि हौदिब्मुँ धै क्हिइ खैबै केमैं लइमुँ बिब क्हिए ओंसोंन् ताँन् उँइँमिंब्मुँ।
छतसि ठिमर्बै ताँमैं छेनाले म्हाँदिलै या परमेश्वरए उँइँरि ठिक ठर्दिल् आखाँ। तलेबिस्याँ ठिमर्बै ताँउँइँलेन् म्हिमैंइ पाप तो जा बिसि सेम्।