10 चइ बिइ, “ङइ बगैंचार क्हिए कै थेइ धै ङ ङ्हिंसि लोयाइ, तलेबिस्याँ ङ क्लुँनन् मुँल।”
मुँयुँ नेरो चए प्ह्रेंस्यो ङ्हिंना-ङ्हिंन् क्लुँनन् मुँल। दिलेया फा आपिमल।
“क्हि क्लुँनन् मुँ बिसि खाबइ बिइ? ङइ आचद् बिबै सिंधुँर्बै रो क्हिइ चवाल् वा?” बिसि परमेश्वरजी ङ्योएइ।
च रो चबै तोंदोंन् चमैं ङ्हिंना ङ्हिंनए मि थोंयाँइ, झाइले खेंमैं क्लुँनन् मुँन बिसि चमैंइ सेइ। छतसि तुँबुए लमैं थुसि ह्रोंसए ल्हागिर क्वें टुसि खिइ।
क्हिने ङ्हिंसि ङ त्हाररिमुँ, धै क्हिए निसाफमैं म्रोंसि ङ ङ्हिंइमुँ।
च त्हेर काम्लि तिम्लि रासि मु ङ्हेब नेरो थुतुरिए कै थेइ धै कोंउँइँले मिखु खब म्रोंसि चमैं थरथरले त्हारसि ह्रेंगोन् रारिइ।
चमैंइ मोशाने बिइ, “क्हि ङिने पोंइ बिस्याँ ङिइ क्हिए ताँ थेब्मुँ, दिलेया परमेश्वर ङिने आपोंरिगे। खी ङिने पोंस्याँ ङि सिब्मुँ।”
खीजी धबै बिइ, “ङ क्हिए खेमैं माँमैं अब्राहाम, इसहाक नेरो याकूबए परमेश्वर ग।” छबिमा मोशाइ परमेश्वरलाइ ङ्ह्योब ङ्हिंसि ह्रोंसए लि हुइ।
हारूनइ म्हिमैंलाइ तो लदा ङ्हाँम् लल् पिंबइले म्हिमैंइ ह्रोंसए सैंर तो मैंमुँ चन् लसि शत्तुरमैं निस्युबै के तल् पिंना बिसि मोशाइ था सेइ।
तलेबिस्याँ परमेश्वर ङ्योए सैं भन्दा थेब मुँ, छतसि खीजी तोन्दोंरि ताँ था सेम्।
प्रभु येशूजी बिइ, “थेद्, क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ ह्यो धोंले युब्मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिबै म्हि ङ्हो सब् ग। ह्रोंस क्लुना तसि म्हिमैंए उँइँर फा पिन् आतरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ह्रोंसनेन् साँथेंम्।”