3 तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वरजी क्हिए फिर आशिक पिंरिगे, धै क्हिइ प्हसेमैं ल्हें योंसि क्हिए सन्तान बेल्ले ल्हें तरिगे। धै क्हि ल्हें ह्रेंमैंए खे तरिगे।
परमेश्वरजी चमैंने आशिक पिंसि बिइ, “प्हारदै रोदै ल्हें तदै ह्याद्। पृथ्बीर प्लिंदै चए फिर क्ल्हे लदै ह्याद्। मा ङ्युँर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेमैं नेरो ह्युलर्बै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं फिर्बै क्ल्हे तद्।”
ङइ क्हिए प्हसेमैं पृथ्बीर्बै त्हुल् धोंलेन् ल्हें लमिंब्मुँ। खाबज्यै त्हुल् च्योल् आखाँ! त्हुल् च्योल् खाँम् बिस्याँ क्हिए प्हसेमैं या च्योल् खाँब्मुँ।
क्हिइ इश्माएलए ल्हागिर यो छ्युँ लब ङइ थेइ। छतसि ङइ चलाइ आशिक पिंब्मुँ धै प्हसेमैं ल्हें लमिंब्मुँ। च च्युसे ङ्हिं म्रुँमैंए आबा तब्मुँ, ङइ च ङाँइले थेबै ह्रेंमैं लमिंब्मुँ।
चमैंइ रिबेकाए फिर आशिक पिंसि बिइ, “ओ ङिए रिं, क्हिल ल्हें ल्हें प्हसेमैं तरिगे धै क्हि ल्हें सन्तानए आमा तरिगे, झाइले क्हिए सन्तानइ खेंमैंने ख्रे लब्मैंए सहरमैं ट्होरिगे।”
याहवेह च म्हुँइँसर्न इसहाक ङाँर युसि बिइ, “ङ क्हिए आबा अब्राहामए परमेश्वर ग। आङ्हिंन्! तलेबिस्याँ ङ क्हिने बालुन् मुँ। ङइ क्हिए फिर आशिक पिंब्मुँ, ङए सेवा लबै अब्राहामने बालु ङइ बाछा फैब् धोंले क्हिए सन्तानमैं ङइ ल्हें लमिंब्मुँ।”
मुर्बै सारमैं धोंले क्हिए सन्तानमैं ल्हें लमिंब्मुँ। धै चु ताँन् ह्युल चमैंलाइ पिंब्मुँ। क्हिए सन्तानमैंउँइँलेन् ह्युलर्बै ताँन् ह्रेंमैंइ आशिक योंब्मुँ।
इसहाक बेल्ले त्हारदै बिइ, “फो सैसि ङ ङाँर ओंसों से ट्हा पखबै म्हि खाब् जा? क्हि खब् भन्दा ओंसोंन् ङइ चसि चए फिर आशिक पिंल् खाँइ! छतसि तारे च आशिक योंबै म्हि तब्मुँ।”
परमेश्वरजी चने धबै बिइ, “ङ तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वर ग। क्हिए सन्तानमैं ल्हें तब्मुँ। क्हिउँइँलेन् ल्हें ह्रेंमैं तखब्मुँ। धै क्हि म्रुँमैंए खे तब्मुँ।
“ङइ दुःख योंबै ह्युलरै या परमेश्वरजी ङलाइ च्हमैं पिंइमुँ,” बिसि चइ च्ह च्योंबए मिं एफ्राइम थेंइ।
क्हेमैंए अर्को अलि नेरो बेन्यामीन फ्रेपखबै ल्हागिर च म्हिए उँइँरि तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वरजी क्हेमैंए फिर ल्हयो खरिगे। ङ प्हसे आरेब् तयाम् बिलेन तरिगे।”
याकूबइ योसेफने बिइ, “कनान ह्युलर्बै लूजरि तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वर ङ ङाँर म्रोंयुइ।
‘थेद्, ङइ क्हिलाइ छ्याँब् लमिंसि क्हिए सन्तानमैं ल्हें लमिंब्मुँ। क्हिउँइँलेन् ल्हें ह्रेंमैं लमिंब्मुँ, धै क्हिए च्ह क्वेंमैंन् चु ह्युलए फिर खोंयोंन् बिलैया क्ल्हे तल् पिंब्मुँ,’ बिसि खीजी ङलाइ आशिक पिंइ।”
क्हिए आबाए परमेश्वरजीन् क्हि ल्होमिंम्। तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वरजी क्हिए फिर आशिक पिंम् ताइ स्वर्गर्बै आशिकमैं, माइ क्रों न्होंर्बै आशिकमैं, ल्हें ल्हें सन्तानमैं तबै आशिकमैं पिंम्।
च लिउँइँ परमेश्वरजी नोआ नेरो चए च्हमैं आशिक पिंसि “प्हारदै रोदै, सन्तानमैं ल्हें तदै पृथ्बीर प्लिंदै ह्याद्,” बिइ।
याहवेहजीन् धिं आबनेस्याँ बनेब्मैंए के फाकर्न तम्। याहवेहजीन् सहर आरुँमिंस्याँ रुँब्मैंइ रुँब फाकर्न तम्।
च्ह च्हमिमैं याहवेहजी पिंबै आशिकमैं ग, फो न्होंर्बै प्हसेमैं खीजी पिंबै इनाम ग।
दिलेया इस्राएलए सन्तानमैं बिस्याँ बेल्ले ल्हें ततै ह्यासि मिश्र ह्युल तिगोंन् चमैंइ प्लिंयाइ।
अब्राहाम, इसहाक नेरो याकूब ङाँर ङ तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वरए क्हो किंसि म्रोंयुइ। दिलेया याहवेह बिबै ङए मिंउँइँले चमैं ङाँर आम्रोंयु।
ङ क्हेमैंए आबा तब्मुँ, झाइले क्हेमैं ङए च्ह-चमिंमैं तब्मुँ। बिसि ताँन् भन्दा थेबै शक्ति मुँबै याहवेहजी बिइमुँ।”
ङइ च सहरर मन्दिर आम्रों, तलेबिस्याँ चर्बै मन्दिर ताँन् भन्दा थेबै शक्ति मुँबै याहवेह परमेश्वर नेरो क्यु च्हज ग।
च्हमा बोअजै या बेथलेहेम सहरउँइँले म्रोंर फेनेइ। बोअजइ जौ खैंब्मैंने “याहवेह क्हेमैंने प्रे तरिगे!” बिमा चमैंज्यै या बिइ, “याहवेहजी क्हिए फिर आशिक पिंरिगे!”