17 च लिउँइँ चइ ह्योबै लिंबै ट्हा नेरो क्हें ह्रोंसए च्ह याकूबए योर पिंइ।
आमाइ छबिमा च ह्यासि र-म्होदोंमैं सै पखसि आमाने पिंइ। झाइले याकूबए आबा इसाहकइ खोबै ट्हा चइ ह्योमिंइ।
झाइले रए ट्हुबिमैं याकूबए यो नेरो खरिर खिमिंइ।
ट्हा किंसि याकूब ह्रोंसए आबा ङाँर ह्यासि “ओ आबा!” बिमा इसहाकइ बिइ, “होइ, क्हि खाब् जा? ठागु उ आच्यों जा?”
धै चए ट्हा लिंन्ले ह्योसि ङ ङाँर पखो, ङ सिब् भन्दा ओंसों च ट्हा चसि क्हिलाइ आशिक पिंम्।”