14 आमाइ छबिमा च ह्यासि र-म्होदोंमैं सै पखसि आमाने पिंइ। झाइले याकूबए आबा इसाहकइ खोबै ट्हा चइ ह्योमिंइ।
एसाव हेर ह्यासि मेत्हँले ल्हिसि फोमैं-एमैं सै पुइसि ह्रोंसए आबालाइ से चल् पिंमल। छतसि इसहाकइ च्ह थेबलाइ म्हाँया लमल। दिलेया रिबेकाइ बिस्याँ च्योंब च्ह याकूब म्हाँया लमल।
आमाइ चने बिइ, “च्हेज्यों, क्हिए फिर पिंबै सराप ङए फिर्न खरिगे! ङइ बिब् धों लद्। ह्यासि च रमैं सैसि पखो।”
झाइले ह्रोंसए च्ह थेब एसावए छ्याँ-छ्याँबै क्वेंमैं ट्हुइसि रिबेकाइ च्ह च्योंब याकूब खिमिंइ।
च लिउँइँ चइ ह्योबै लिंबै ट्हा नेरो क्हें ह्रोंसए च्ह याकूबए योर पिंइ।
चज्यै बेल्ले लिंबै से ट्हा तेसि ह्रोंसए आबा ङाँर पखसि बिइ, “आबा, रेसि क्हुँन्। ङइ पखबै से ट्हा चसि ङए फिर आशिक पिंन्।”
धै चए ट्हा लिंन्ले ह्योसि ङ ङाँर पखो, ङ सिब् भन्दा ओंसों च ट्हा चसि क्हिलाइ आशिक पिंम्।”
‘हेर ह्यासि फो सै पखसि चए ट्हा लिंन्ले ह्योसि पखो। च ट्हा चसि ङ सिब् भन्दा ओंसों याहवेहए उँइँर ङइ क्हिए फिर आशिक पिंब्मुँ,’ बिसि ताँ सेरिब ङइ थेइ।
प्ह्रोंर ह्यासि छ्याँ-छ्याँबै र म्होदो ङ्हिं सैसि पखो। झाइले क्हिए आबाइ खोबै ट्हा ङइ ह्योमिंस्यो।
दुष्ट के लब्मैंने बालु आछ्याँबै के लबर ङए सैं ह्याल् आपिंन्, धै चमैंए लिं-लिंबै चबै सैमैं ङइ चल् आत्हुरिगे।
“छतसि क्हेमैं खैले टिल् त्हुम् बिसि सैंर मैंसि टिद्! ल्हें चब-थुँबाए लिलि आप्रद्, प्हा ल्हें थुँसि आम्हेरद् धै छ्ह खैले थोब् ङ्हे बिसि न्हुँ आलद्। छले ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यारिमा थाइ आसेल्ले तिखेर्न च त्हिंइर क्हेमैं ङोर स्याब् धोंले स्याब्मुँ।