12 चर टिमा इसहाकइ खेति ल्हैदिइ। झाइले याहवेह परमेश्वरजी चए फिर आशिक पिंसि च बर्षर चइ ल्हें ल्हें रा-रोमैं खुइ।
अब्राहामए छ्ह ल्हें तसि खेब् तयाल् खाँल। याहवेहजी अब्राहामए तोन्दोंरि सैर आशिक पिंल।
याहवेहजी ङए क्ल्हेए फिर ल्हें आशिक पिंबइले च बेल्ले थेबै म्हि तइमुँ। याहवेहजी चलाइ ल्हें र-क्युमैं, मेमैं क्लामैं, मारा, चाँदि, केब्छैं, केब्स्योमैं, सलुमैं नेरो गधामैं पिंइमुँ।
अब्राहाम सिबै लिउँइँ चए च्ह इसहाकए फिर परमेश्वरजी आशिक पिंइ। च त्हेर इसहाक बेअर-लहै-रोइ ङाँर टिमल।
छ लस्याँ ङिए फिर क्हिइ आछ्याँब लरिब् आरे। ङिज्यै या ङिए ह्युलउँइँले क्हिलाइ तोइ आलल्ले छेनालेन् कुल्मिंल। क्हि याहवेहए आशिक योंबै म्हि मुँन।”
ङ क्हिने बालु तब्मुँ, धै क्हिए फिर आशिक पिंब्मुँ। चु ताँन् ह्युल क्हि नेरो क्हिए सन्तानमैं पिंब्मुँ। क्हिए आबा अब्राहामने बालु फैबै बाछा ङइ पूरा लब्मुँ।
ङ खब् भन्दा ओंसों क्हिने बालु सै न्होर च्युगुदे मत्त्रे मुँल तोगो ल्हें तइमुँ। ङइ खनिर यो झोंलेया क्हिए फिर याहवेहजी आशिक पिंइमुँ। तारे ह्रोंसए धिं-नाँए ल्हागिर ङइ खोंयों तौदु लब?”
परमेश्वरजी ङ्योए फिर आशिक पिंब्मुँ, छतसि सइ ल्हें रोमैं रोमिंब्मुँ।
ह्युल तिगोंन् रा-रोमैंइ प्लिंरिगे; कोंए च्होजरे च रा-रोमैं बेल्ले छ्याँरिगे; चए रोमैं लेबनान धोंले म्रेरिगे; च खर्कर्बै छि मौलिदिब् धोंले सहरर्बै म्हिमैं प्लोरिगे।
याहवेहए आशिकइ क्हि प्लब तम्, धै क्हिए फिर दु:ख तल् पिंरिब् आरे।
मलिलो सर तेबै प्लु परमेश्वरए ताँ थेसि क्वेंबै म्हि धोंन् तब् ग: चइ कोइ प्र, कोइ ट्हुच्यु धै कोइ सोंच्यु गुणा रोमैं रोम्।”
दिलेया कोइ प्लुमैं छ्याँबै सर तेइ, धै कोइ प्र, कोइ ट्हुच्यु, कोइ सोंच्यु गुणा रो रोइ।
झाइले कोइ प्लु छ्याँबै सर फेइ। च प्लु म्लोखसि थेब ततै ह्याइ। धै कोइ सोंच्यु गुणा, कोइ टुच्यु गुणा, कोइ प्र गुणा रा-रोमैं ल्हें तइ।”
ङइ प्लु प्लुइ, अपोल्लसइ क्यु झोंइ, दिलेया परमेश्वरजीन् धुँ बडिमिंइ।