44 चइ ङने “थुँन्, थुँन् बिदै ङ क्यु थुँल् पिंसि क्हिए सलुमैंलाज्यै या ङइ क्यु ख्योमिंब्मुँ,” बिमुँ, च च्हमिरिन् ङए क्ल्हेए च्हए ल्हागिरि क्हिजी त्हाँबै प्ह्रेंस्यो तरिगे।’
याहवेह परमेश्वरजी म्हिउँइँले ट्हुइबै रेसिंउँइँले च्हमिरि घ्रि बनेसि म्हि ङाँर पखइ।
खाब् च्हमिरिने ङइ ‘क्हिए गौरिउँइँले ङ क्यु थुँल् पिंन्’ बिमुँ, धै चइ ङने ‘अँ अँ थुँन्! ङइ क्हिए सलुमैं या क्यु खासि थुँल् पिंम्,’ बिमुँ, च च्हमिरिन् क्हिए केब्छैं इसहाकए ल्हागिर क्हिजी त्हाँबै प्ह्रेंस्यो तरिगे। छलस्याँ ङए क्ल्हेए फिर क्हिजी ल्हयो खना बिसि ङइ सेब्मुँ।”
ङ्ह्योद्, ङ इनारर रारिइमुँ। क्यु खाबर खबै च्हमिरि घ्रिने ङइ “क्हिए गौरिउँइँले ङलाइ च्युगुदे क्यु थुँल् पिंन्” बिमा
“ङइ छले सैं न्हों-न्हों प्राथना लल् खाँब् भन्दा ओंसोंन् रिबेका प्हैंदर गौरि थेंसि खइ, धै इनारर तसि क्यु ख्योइ। ङइ चने ‘गार आम्हाँदिल्ले ङलाइ क्यु थुँल् पिंन्,’ बिइ।
म्हिइ चिट्टाम् झोंमुँ, दिलेया तोन्दोंरि ताँए जवाफ याहवेहउँइँलेन् खम्।
प्ह्रेंस्यो योंबै म्हिइ छ्याँब सै योंम् धै चइ याहवेहउँइँले दयाम्हाँया योंम्।
धिं नेरो सै न्होरमैं आबाउँइँले खम्, दिलेया च्हैंब् मैंब् लल् खाँबै प्ह्रेंस्यो बिस्याँ याहवेहउँइँले खम्।
बरु छ्याँ-छ्याँबै केमैं लल् ह्रब्मैं तरिगे, तलेबिस्याँ छाबै च्हमिरिमैंन् परमेश्वरए सेवा लबर ङ्हेंम्।
आगुए ह्युलउँइँले खबै ङो आसेबै म्हिमैंलासे या प्ह्रेंमैं धोंले मान लद्, तलेबिस्याँ को-कोइइ छले स्याँ म्हिमैं मान लमा था आसेल्ले स्वर्गदूतमैंए मान लइमुँ।
आखिरि ताँ चु मुँ: क्हेमैं ताँनए सैं घ्रि तद्। अरूए फिर दुःख तमा ल्हयो खद्। घ्रिइ घ्रिलाइ ह्रोंसए अलि-अङाँमैंने धोंले म्हाँया लद्। आगुए फिर ल्हयो खद्, सैं सारो आलद्।