22 सलुमैंइ क्यु थुँल् खाँबै लिउँइँ च म्हिइ आधा तोलाए माराए फुलि नेरो तोला च्युए माराए रयाँ ङ्हिं ट्हुइसि रिबेकाने
च लिउँइँ च केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हेए च्युउँलो सलु नेरो ताँन् खालर्बै छ्याँ-छ्याँबै सैमैं किंसि अराम-नाहारैमउँइँले तसि नाहोरए ह्युलर ह्याइ।
“क्हि खाबै च्हमि जा? क्हिए आबाए धिंर ङि टिबै क्ल्ह्यो मुँ वा?” बिसि ङ्योएइ।
तलेबिस्याँ लाबानइ ह्रोंसए अङाँए नखुँर नथ नेरो योर रयाँ खिब म्रोंल। धै च म्हिइ ङने छ बिल बिबै ताँ चए अङाँउँइँले ओंसोंन् थेल। छतसि लाबान च म्हि ङाँर ह्याइ।
“झाइले ङइ ‘क्हि खाबए च्हमि जा?’ बिसि चने ङ्योएमा चइ ‘नाहोर नेरो मिल्काए च्ह बतूएलए च्हमि ग’ बिइ। छबिमा चए नखुँर ङइ फुलि नेरो योर रयाँमैं खिमिंइ।
च लिउँइँ चइ मारा नेरो चाँदिए घाँनामैं नेरो क्वेंमैं पखसि रिबेकालाइ पिंइ। चए आघें नेरो आमालाज्यै या सै ल्हें फेबै ह्रोमै-क्होल्सैमैं पिंइ।
बर्त टिसि सोंरोर एस्तरइ म्रुँस्योइ खिल् त्हुबै क्वें खिइ, धै म्रुँए दरबारए न्होंर्बै ह्युर ह्यासि रारिइ। च त्हेर म्रुँ ह्रोंसए गद्दिर क्हुँसि मुल म्राउँइँ ह्वेंरिल।
क्हेमैं छ्याँब् म्रोंरिगे बिसि सै ल्हें फेबै क्वें नेरो घाँनामैं खिसि क्र सिंङ्गार्दिसि प्रब आङिं।
आखिरि ताँ चु मुँ: क्हेमैं ताँनए सैं घ्रि तद्। अरूए फिर दुःख तमा ल्हयो खद्। घ्रिइ घ्रिलाइ ह्रोंसए अलि-अङाँमैंने धोंले म्हाँया लद्। आगुए फिर ल्हयो खद्, सैं सारो आलद्।