13 ङ चु क्यु खादु ङाँर रारिइमुँ, सहरर्बै म्हिमैंए च्हमिमैं क्यु खाबर खसिन् मुँ।
चर फेनेसि सहरए बैरु क्यु खादु ङाँर चइ सलुमैं च्युइँथेंइ। ङेसा छझँ च्हमिरिमैं क्यु खाबर चर खमल।
खाब् च्हमिरिने ङइ ‘क्हिए गौरिउँइँले ङ क्यु थुँल् पिंन्’ बिमुँ, धै चइ ङने ‘अँ अँ थुँन्! ङइ क्हिए सलुमैं या क्यु खासि थुँल् पिंम्,’ बिमुँ, च च्हमिरिन् क्हिए केब्छैं इसहाकए ल्हागिर क्हिजी त्हाँबै प्ह्रेंस्यो तरिगे। छलस्याँ ङए क्ल्हेए फिर क्हिजी ल्हयो खना बिसि ङइ सेब्मुँ।”
ङ्ह्योद्, ङ इनारर रारिइमुँ। क्यु खाबर खबै च्हमिरि घ्रिने ङइ “क्हिए गौरिउँइँले ङलाइ च्युगुदे क्यु थुँल् पिंन्” बिमा
ह्रोंसइ लल् म्हैबै तोन्दोंरि के याहवेहए योर्न थेंवाँन्, खीए फिर्न भर थेंन्, धै क्हिए ल्हागिर तो लल् त्हुमुँ खीजीन् लमिंब्मुँ।
मिद्यानर्बै खेगिला (पुजारिला) च्हमि ङिग्लो ह्रोंसए आबाए र-क्युमैं क्यु थुँमिंबै ल्हागिर क्यु खासि डुँडर झोंबर होंल।
ह्रोंसइ लल् म्हैबै केर खीलाइ मैंन्, धै खीजी क्हिलाइ छ्याँबै घ्याँर डोरेब्मुँ।
च्हमा सामरियाथेंस्यो घ्रि चर क्यु खाबर खइ। येशूजी चने “ङलाइ क्यु थुँल् पिंन्,” बिइ।