12 एप्रोनइ छबिमा अब्राहामइ धबै च ह्युलर्बै म्हिमैंलाइ मान लसि फ्योइ।
चइ ङ्ह्योमा ह्रोंसए ओंसों मुँयुँमैं सों रारिब् म्रोंइ। चमैं म्रोंसि चए तम्बुए म्राउँइँले त्होंसि न्हेह्याइ धै पत्खु तसि चमैंलाइ फ्योइ।
च स्वर्गदूतमैं ङ्हिं ङेसर सदोमर युइ। च त्हेर लोत सदोमए मुल म्रार क्हुँरिल। चमैं म्रोंसि लोत चमैंने त्होबर रेइ, धै कुरसि चमैंलाइ फ्योसि बिइ,
“ओ चिब, ङए ताँ थेद्! ङए म्रों नेरो म्रों ङाँर मुँबै उ क्हिलाइ पिंस्यो। ङए म्हिमैंए उँइँर्न ङइ च उ क्हिलाइ पिंस्यो। क्हिए प्ह्रेंस्योए सिनु चर्न पाद्।”
झाइले चइ चर्बै ताँन् म्हिमैंइ थेल्ले एप्रोनने बिइ, “गार आम्हाँदिल्ले ङए ताँ थेद् ओ। ङइ च क्ल्ह्योए सै क्हिलाइ पिंस्यो। च मुइ क्हिइ किंनु धै चर ङए प्ह्रेंस्योए सिनु पाल् योंरिगे।”
चमैंइ छ बिब् थेसि अब्राहाम हित्तीमैं ओंसों कुरसि चमैंलाइ फ्योइ।