8 अब्राहामइ बिइ, “च्हेज्यों, ख्रो पिंबै क्यु झज परमेश्वरजीन् जुरेमिंम्,” बिसि चमैं ङ्हिं बालुन् ह्याइ।
याहवेहजी लल् आखाँबै सै तोइ मुँ वा? क्हुरिंम्बै ङ युम् बिबै त्हेर ङ क्हि ङाँर एयुब्मुँ। च्हमा साराल च्ह घ्रि तब्मुँ।”
छतसि अब्राहामइ च क्ल्ह्योए मिं “याहवेहजी जुरेमिंब्मुँ” थेंइ। “याहवेहए कोंर खीजी जुरेमिंब्मुँ” बिसि तिंजरो या म्हिमैंइ बिरिम्।
छले ह्यारिमा इसहाकइ ह्रोंसए आबाने बिइ, “ओ आबा।” आबाइ बिइ, “तो बिल, च्हेज्यों?” चइ बिइ, “ङ्योने मि नेरो सिंमैं मुँ, दिलेया ख्रो पिंबै क्यु झज खोइ?”
धै परमेश्वरजी चने तेंबै क्ल्ह्योर फेबै लिउँइँ अब्राहामइ चर ख्रो पिंबै क्ल्ह्यो घ्रि बनेसि सिं थेंइ। धै ह्रोंसए च्ह इसहाक फैसि सिंए फिर थेंइ।
येशूजी चमैं ङाँइ ङ्ह्योसि बिइ, “म्हिमैंइ लल् आखाँबै सै परमेश्वरजी लल् खाँम्।”
प्हँन्हाँग्धों यूहन्नाइ येशू खरिब् म्रोंसि बिइ, “ङ्ह्योत्ति! ह्युलर्बै पाप नोइ बोयाबै परमेश्वरए क्यु झज।
येशू ह्यारिब् म्रोंसि बिइ, “ङ्ह्योत्ति, परमेश्वरए क्यु झज खीन् ग।”
पृथ्बीर टिब्मैं ताँनइ च खेदोलाइ फ्योब्मुँ, दिलेया खाब् म्हिमैंए मिं सैवाबै क्यु च्हजए कितबर ह्युल बनेब् भन्दा ओंसोंन् प्ह्रिल, चमैंइ च खेदोलाइ आफ्यो। छ्ह योंब्मैंए मिं क्यु च्हजए कितबर प्ह्रिल् खाँइमुँ।
च स्वर्गदूतमैंइ बेल्ले थेबै कैले “सैवाबै क्यु च्हज तोन्दोंरि लल् खाँब, भोंब, ह्रब, म्हारब, छ्याँब, माब, ताँनइ म्हाँदिल् त्हुब मुँ!” बिसि क्वे प्रिंमल।
झाइले ङइ राजगद्दिए म्हाँजोरि, अथवा च सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंए म्हाँजोरि, क्यु च्हज घ्रि रारिब् म्रोंइ। च क्यु च्हज सैवाल् खाँब् धों ब्योंब् मुँल। चल रुँ ङि नेरो मि ङि मुँल। चए मिमैं पृथ्बी तिगोंन् कुल्मिंबै परमेश्वरए प्ल्ह ङि मुँल।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।