7 छले ह्यारिमा इसहाकइ ह्रोंसए आबाने बिइ, “ओ आबा।” आबाइ बिइ, “तो बिल, च्हेज्यों?” चइ बिइ, “ङ्योने मि नेरो सिंमैं मुँ, दिलेया ख्रो पिंबै क्यु झज खोइ?”
अब्राहामइ बिइ, “च्हेज्यों, ख्रो पिंबै क्यु झज परमेश्वरजीन् जुरेमिंम्,” बिसि चमैं ङ्हिं बालुन् ह्याइ।
झाइले नोआइ याहवेहए ल्हागिर ख्रो पिंबै क्ल्ह्यो घ्रि बनेसि चल् तबै खेदोमैं नेरो नमेंमैं घ्रि-घ्रि किंसि परमेश्वरए मिंर ख्रो पिंइ।
म्हैंनर्बै च्युगैंर क्हेमैं ताँनइ ह्रों-ह्रोंसए परवाए ल्हागिर ताँन् घराना अनुसार घ्रि-घ्रि र बोग्या पइ थेंरिगे बिसि इस्रालर्बै ताँन् म्हिमैंने बिद्।
“ख्रो पिंबै क्ल्ह्योर खोंयोंन् बिलै त्हिंइ ह्रोंसे तिदिंर्बै क्यु ङ्हिं क्हिइ ख्रो पिंल् त्हुम्।
झाइले येशू दे क्याइ ह्यासि सर पद्खु तसि “ओ ङए आबा, तल् खाँम् बिस्याँ चु दुःख ङ ङाँइँले स्योमिंन्। दिलेया ङइ मैंब् धोंले आङिं, क्हिए सैंर मैंब् धोंले तरिगे,” बिसि प्राथना लइ।
धबै ङ्हिखेबै लारै या येशू ह्यासि छले प्राथना लइ, “ओ ङए आबा, चु दुःख ङइ आनोसि आत बिस्याँ क्हिए सैंर मैंब् धोंन् तरिगे।”
प्हँन्हाँग्धों यूहन्नाइ येशू खरिब् म्रोंसि बिइ, “ङ्ह्योत्ति! ह्युलर्बै पाप नोइ बोयाबै परमेश्वरए क्यु झज।
येशू ह्यारिब् म्रोंसि बिइ, “ङ्ह्योत्ति, परमेश्वरए क्यु झज खीन् ग।”
येशूजी पत्रुसने बिइ, “क्हिए सेलाँ स्युर झोंन्। आबाजी ङलाइ पिंबै दुःखए प्हेला ङइ आथुँले वा?”
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंबै प्ल्हजी क्हेमैंलाइ क्ल्हे म्रोंसि ङ्हिंबै केब्छैं धों तल् आत्हुब् लमिंइमुँ, बरु पबित्र प्ल्हजी क्हेमैंलाइ परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैं लमिंइ, छतसि खीए पबित्र प्ल्हए भोंउँइँले ङ्योइ परमेश्वरने “आबा, ओ ङए आबा,” बिल् योंइमुँ।
पृथ्बीर टिब्मैं ताँनइ च खेदोलाइ फ्योब्मुँ, दिलेया खाब् म्हिमैंए मिं सैवाबै क्यु च्हजए कितबर ह्युल बनेब् भन्दा ओंसोंन् प्ह्रिल, चमैंइ च खेदोलाइ आफ्यो। छ्ह योंब्मैंए मिं क्यु च्हजए कितबर प्ह्रिल् खाँइमुँ।