16 प्र मिटरदे क्याइ ह्यासि टिइ, तलेबिस्याँ “च कोलो सिब ङइ म्रोंल् आत्हुरिगे” बिसि चइ सैं न्हों-न्हों मैंइ। झाइले हागार चर टिसि बेल्ले क्रोबर होंइ।
छले प्र-प्रमा छकलार्बै क्यु थुँल् खाँबै लिउँइँ चइ कोलो ल्हों न्होंर वाथेंसि
एसावइ आबाने धबै बिइ, “ओ आबा, क्हिने बालु आशिक च्हग मत्त्रे मुँ रो वा? ङलाज्यै या आशिक पिंन् बिसि” एसाव थेबै कै तेसि क्रोइ।
च लिउँइँ याकूबइ राहेल म्वें लसि क्रोबर होंइ।
तलेबिस्याँ चु कोलो ङने बालु आबोल्ले ङए आबा ङाँर ङ खैले ह्याब? ङए आबाए फिर दुःख तब ङइ ङ्ह्योल् आखाँ।”
तलेबिस्याँ ङए म्हिमैंए फिर तखबै दु:ख ङइ खैले सैदिब? ङए परवा नास तब ङइ खैले ङ्ह्योब?”
“झाइले च रेसि आबा ङाँर ह्यारिमा च धिंउँइँले ह्रेंगोर खरिब चए आबाइ म्रोंइ। छले ह्रोंसए च्ह एखरिब् म्रोंसि आबा बेल्ले सैं तोंइ। धै च्ह ङाँर न्हेह्यासि अँउँलो खोएसि म्वें लइ।
याहवेजी धबै क्हेमैंए धिं-नाँ चुमिंसि प्युँमैंए धिंर छेनाले थेंमिंरिगे!” च्हौ बिसि नाओमीइ चोंमैंलाइ म्वें लमा चोंमैं बेल्ले क्रोइ।