11 अब्राहामइ बिइ, “तलेबिस्याँ चु क्ल्ह्योर परमेश्वरने ङ्हिंब खाबै आरे। छतसि म्हिमैंइ ङए प्ह्रेंस्यो छ्याँब् म्रोंसि ङलाइ सैवासि चलाइ बोवाम् उ? बिसि ङइ मैंल।
तारे मिश्रीमैंइ क्हिलाइ म्रोंसि ‘चुम् चए प्ह्रेंस्यो मुँन,’ बिब्मुँ। धै चमैंइ ङलाइ सैवासि क्हि सोगों थेंब्मुँ।
तो मैंसि क्हिइ ङने बालु छाबै के लल?”
छतसि ङइ चने ‘ङए अङाँ ग’ बिसि बिब् ग। च ताँ क्ह्रोंसेंन ग, तलेबिस्याँ चु ङए आबाए च्हमि ग, दिलेया आमा स्यो-स्योन् ग। धै चु ङए प्ह्रेंस्यो तइ।
दूतजी बिइ, “क्हिइ च कोलोए फिर यो आरेद्, चलाइ तोइ आलद्। तारे क्हि परमेश्वरने ङ्हिंमना बिसि ङइ सेइ, तलेबिस्याँ क्हिए च्ह घ्रि, क्हिए घ्रिदे मुँबै च्है या क्हिइ ङ ङाँइले लोइ आथें।”
च क्ल्ह्योर्बै म्हिमैंइ इसहाकाए प्ह्रेंस्योए बारेर ङ्योएमा चइ “च ङए अङाँ ग” बिइ। तलेबिस्याँ रिबेका बेल्ले छ्याँब मुँल, छतसि “चर्बै म्हिमैंइ ङलाइ सैवासि ङए प्ह्रेंस्यो बोवाम् उ?” ङ्हाँसि च ङ्हिंइ। छतसि रिबेकालाइ ह्रोंसए प्ह्रेंस्यो बिल् आखाँ।
सोंरो लिउँइँ योसेफइ चमैंने बिइ, “ङ परमेश्वरने ङ्हिंबै म्हि ग। छतसि क्हेमैंइ चु के लस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ।
चु आछ्याँबै के लब्मैंइ तोइ आसे वा? ह्योइ लुडिब् धोंले चुमैंइ ङए म्हिमैं लुडिसि ह्रोंसए फो न्हम्, चुमैंइ याहवेहए मिं खोंयोंइ आकिं।
बुद्धि योंबै ल्हागिर म्हिमैंइ याहवेहलाइ म्हाँदिल् त्हुम्; दिलेया आमादुइ छ्ह खैलेन् थोलेन् तम् बिमुँ, धै ज्ञान बुद्धिए ताँमैं थेल् आङिं।
भर पर्दिल्ले छ्ह थोद्, धै परमेश्वरजी क्हिए पाप क्षमा लब्मुँ, धै याहवेहजी बिब् ङिंस्याँ क्हिला तोइ न्होंह्रो आत।
क्हिइ याहवेहने खैले ङ्हिंल त्हुमुँ बिबै ताँमैं छेनाले क्होब्मुँ, धै परमेश्वरए ज्ञान योंब्मुँ।
याहवेहलाइ म्हाँदिब आछ्याँबै के-ति पिब् ग। थेब् प्हैंब, शेखि लब, आछ्याँब् मैंब नेरो स्योलिबै ताँ पोंब्मैंलाइ ङइ आखो।
चमैं परमेश्वरने आङ्हिं।”