25 मुँयुँ नेरो चए प्ह्रेंस्यो ङ्हिंना-ङ्हिंन् क्लुँनन् मुँल। दिलेया फा आपिमल।
च रो चबै तोंदोंन् चमैं ङ्हिंना ङ्हिंनए मि थोंयाँइ, झाइले खेंमैं क्लुँनन् मुँन बिसि चमैंइ सेइ। छतसि तुँबुए लमैं थुसि ह्रोंसए ल्हागिर क्वें टुसि खिइ।
क्हिए फिर भर थेंब्मैं खाबै या खोंयोंइ फा पिल् त्हुरिब् आरे, दिलेया फाकर्न धोका पिंब्मैं फा पिल् त्हुब्मुँ।
ओ याहवेह, ङ फापिल् आत्हुरिगे, तलेबिस्याँ ङइ क्हिने ग्वार ह्रिइमुँ; दिलेया दुष्टमैं बिस्याँ फा पिन् तयारिगे; धै चमैं क्रोंर च्याँले टिरिगे।
हारूनइ म्हिमैंलाइ तो लदा ङ्हाँम् लल् पिंबइले म्हिमैंइ ह्रोंसए सैंर तो मैंमुँ चन् लसि शत्तुरमैं निस्युबै के तल् पिंना बिसि मोशाइ था सेइ।
छतसि खाबइ चु आछ्याँबै पापि जुगरि ङ नेरो ङए ताँ थेसि फापिमुँ, ङ म्हिए च्ह या ह्रोंसए आबाजी पिंबै मान नेरो पबित्र स्वर्गदूतमैंने बालु चु ह्युलए निसाफ लबर युमा च म्हि म्रोंसि ङै या फा पिब्मुँ।”
म्हिए च्ह स्वर्गर परमेश्वर आबा नेरो खीए पबित्र स्वर्गदूतमैंने टिरिब्मुँ। परमेश्वर आबाए मिं थेब लबर खीए शक्तिर स्वर्गदूतमैंने चु ह्युलर खी धबै युब्मुँ। झाइले ङ नेरो ङए बचनउँइँले फापिसि खा-खाबइ ‘ङइ येशू ङो आसे,’ बिल, ङज्यै या च त्हेर क्हेमैं ङो आसे बिब्मुँ।
परमेश्वरए छ्वेर चु या बिइमुँ, “खीए फिर भर लब्मैं खाबै या फापिल् त्हुरिब् आरे।”