16 झाइले खीजी म्हिने बिइ, “बगैंचार्बै ताँन् सिंधुँर्बै रो क्हिइ तोइ आमैंन्ले चस्याँ तम्।
झाइले परमेश्वरजी बिइ, “ङ्ह्योद्! क्हेमैंए चबै सै तरिगे बिसि पृथ्बीर्बै ताँन् प्लु पिंबै धुँमैं नेरो रोर्न प्लु तबै ताँन् सिंधुँमैं ङइ पिंम्।
याहवेह परमेश्वरजी अदनए बगैंचा ङ्ह्योबर नेरो ताब स्युइब लबै ल्हागिर म्हि चर बोसि थेंमिंइ।
झाइले ङ्ह्योबर छ्याँब, चबर लिंबै रो रोबै ल्हें सिंधुँमैं याहवेह परमेश्वरजी सउँइँले म्लोमिंइ। धै बगैंचाए म्हाँजोर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै सिधुँ नेरो छ्याँब आछ्याँब फेलल् खाँबै ज्ञान पिंबै सिंधुँ या रुँइँइ।
दिलेया ‘बगैंचाए म्हाँजोर मुँबै सिंधुँर्बै रो बिस्याँ क्हेमैंइ आचद्, आछुइद्। आस्याँ क्हेमैं सियाब्मुँ,’ बिसि परमेश्वरजी ङिने बिइमुँ।”
परमेश्वरजी बनेबै ताँन् सैमैं चोखो मुँ। छतसि धन्यबाद पिंइरि चस्याँ चल् आतबै सै तोइ आरे।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।