2 “ओ चिब्मैं, गार आम्हाँदिल्ले ह्रोंसए केब्छैंए धिंर खसि क्हेमैंए प्हले ख्रुसि चुर्न म्हुँइँस थोदु। धै न्हाँगर युनन् रेसि ह्याद्।” दिलेया चमैंइ बिइ, “मुँरिगे, ङि चु बैरुबै चोकर्न रोम्।”
क्हेमैंए प्हले ख्रुबै ल्हागिर ङ क्यु पखमुँ। क्हेमैं चु सिंधुँ न्होंर्न भों न्हद्।
च स्वर्गदूतमैं ङ्हिं ङेसर सदोमर युइ। च त्हेर लोत सदोमए मुल म्रार क्हुँरिल। चमैं म्रोंसि लोत चमैंने त्होबर रेइ, धै कुरसि चमैंलाइ फ्योसि बिइ,
दिलेया लोतइ चमैंने बेल्ले कर ल्हैदिमा चमैं चने बालु धिंर ह्याइ। धै लोतइ प्लेढा आझोंबै क्हें झोंसि चमैंए उँइँर थेंमिंमा चमैंइ चइ।
छले ह्यामा क्यु खादुए रेर च म्हि रारिब् म्रोंसि लाबानइ बिइ, “ओ याहवेहए आशिक योंबै म्हि, धिं न्होंर खो। तले बैरु रारिल? ङइ क्हिए टिबै क्ल्ह्यो नेरो सलुमैंए क्ल्ह्यो लथेंइमुँ।”
च म्हिइ चमैं योसेफए धिं न्होंर बोसि खेंमैंए प्हले ख्रुबर क्यु पिंइ, धै चमैंए गधामैं या चबै सैमैं नेरो क्यु पिंइ।
ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुब्मैंए धिंर घरि-घरि आह्याद्, आस्याँ क्हिलाइ म्रोंसि वाक्क ङ्हाँसि चइ हेल लब्मुँ।
झाइले येशूजी च च्हमिरि ङाँइ तोसि सिमोनने बिइ, “चु च्हमिरिलाइ म्रोंइमुँ वा? ङ क्हिए धिंर खमा क्हिइ प्हले ख्रुबै क्यु या आपिं, दिलेया चुइ खीए मिग्लिइ ङए प्हले ख्रुमिंसि क्रप्होइ फ्योमिंइ।
झाइले खीजी भाँडोर क्यु झोंसि चेलामैंए प्हले ख्रुमिंसि खीए क्रेर फैबै पछ्यौरइ चमैंए प्हले फ्योबर होंइ।
झाइले च नेरो चए धिंर्बै ताँनइ बप्तिस्मा किंइ। च लिउँइँ चइ ङिने यो छ्युँ लसि बिइ, “क्हेमैंइ ङ क्ह्रोंसेंन प्रभुए फिर बिश्वास लबै अङाँ बिसि मैंम् बिस्याँ ङए धिंर खसि टिमिंन् ओ।” छ बिसि ङिने कर ल्हैदिइ।
आगुए ह्युलउँइँले खबै ङो आसेबै म्हिमैंलासे या प्ह्रेंमैं धोंले मान लद्, तलेबिस्याँ को-कोइइ छले स्याँ म्हिमैं मान लमा था आसेल्ले स्वर्गदूतमैंए मान लइमुँ।