18 दिलेया लोतइ चमैंने बिइ, “ओ चिब्मैं, छाबै दुःख ङि फिर आतरिगे।
चमैं बैरु पखबै लिउँइँ स्वर्गदूत घ्रिइ बिइ, “क्हेमैंए ज्यु जोगेबर न्हेह्याद्, लिग्याँ तोसि आङ्ह्योद्, धै ब्याँसिर खनिरै आराद्। क्हेमैं आसिरिगे बिसि कोंउँइँ न्हेह्याद्।”
क्हेमैंइ ङए फिर ल्हयो खसि ङए ज्यु जोगेमिंइ। दिलेया ङ कोंउँइँ भौदिल् आखाँ, आस्याँ चु क्ल्ह्यो नास लवामा ङै या सियाब्मुँ।
झाइले च स्वर्गदूतइ बिइ, “मि म्रोंबि छेइ, ङ ह्याल् पिंन्।” दिलेया याकूबइ बिइ, “ङए फिर आशिक आपिंन् समा ङइ क्हि ह्याल् आपिं।”
दिलेया पत्रुसइ बिइ, “आङिं, प्रभु! ङइ चोखो आरेब् नेरो चल् आतबै सैमैं खोंयोंइ आचइमुँ।”
दिलेया हननियाइ बिइ, “प्रभु, चु म्हिइ यरूशलेमर क्हिए म्हिमैं फिर बेल्ले दुःख पिंइँमुँ बिबै ताँ ङइ ल्हें म्हिउँइँले थेइमुँ।