2 ङइ क्हिलाइ ल्हें सन्तानमैं पिंब्मुँ बिसि ङ नेरो क्हिए म्हाँजोरि बाछा फैब्मुँ।”
ङइ क्हिउँइँले थेबै ह्रें लमिंब्मुँ, धै क्हिलाइ आशिक पिंसि। क्हिए मिं कालिदिब् लमिंब्मुँ, झाइले क्हि आशिकए मुल तब्मुँ।
ङइ क्हिए प्हसेमैं पृथ्बीर्बै त्हुल् धोंलेन् ल्हें लमिंब्मुँ। खाबज्यै त्हुल् च्योल् आखाँ! त्हुल् च्योल् खाँम् बिस्याँ क्हिए प्हसेमैं या च्योल् खाँब्मुँ।
च त्हिंइर्न याहवेहजी अब्रामने छ बिसि बाछा फैइ, “मिश्र ह्युलर्बै स्योंउँइँले यूफ्रेटिस बिबै थेबै स्यों समार्बै चु ताँन् ह्युलै या ङइ क्हिए प्हसेमैंलाइ पिंइमुँ।
खीजी चलाइ बैरु बोसि बिइ, “मुउँइँ ङ्योद्! मुर्बै मुसारमैं च्योल् खाँम् उ आखाँ? क्हिए प्हसेमैं या मुसारा धोंलेन् ल्हें तब्मुँ।”
क्हिए प्हसेमैं बडिसि मुर्बै सारमैं नेरो मा ङ्युँइर्बै बालुवा धोंलेन् ल्हें लमिंब्मुँ। क्हिए सन्तानइ खेंमैंए शत्तुरमैंए सहरमैं क्ल्हे लब्मुँ।
तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वरजी क्हिए फिर आशिक पिंरिगे, धै क्हिइ प्हसेमैं ल्हें योंसि क्हिए सन्तान बेल्ले ल्हें तरिगे। धै क्हि ल्हें ह्रेंमैंए खे तरिगे।
“क्हेमैं नेरो क्हेमैंए क्वें-क्वेंमिमैंने
याहवेहलाइ मान लब्मैंने बालु खी बेल्ले क्ह्रिबै थु तम्, धै खीजी फैबै बाछाए ताँमैं चमैंलाइ सेल् पिंम्।
परमेश्वरजी चमैंलाइ ह्रोंसए म्हिमैं तबै ल्हागिर त्हाँइ। खीजी चमैंलाइ ह्रोंसए प्हसेमैं लसि खीए औदिबै केमैं उँइँमिंइ। खीजी चमैंए खेमैंने बाछा फैसि ठिम पिंइ, धै खीए सेवा लबै या लोमिंइ, छले खीजी फैबै बाछामैं चमैंइ योंइ।