19 दिलेया परमेश्वरजी आब्रहामने बिइ, “आङिं! क्हिए प्ह्रेंस्यो साराईन क्हिए ल्हागिर च्ह घ्रि फिब्मुँ। क्हिइ चए मिं इसहाक थेंब्मुँ। च नेरो चए लिउँइँबै सन्तानने ङइ ङए बाछा फैब्मुँ।
याहवेहए दूतइ चने बिइ, “क्हिइ प्हसे नोइमुँ क्हिइ च्ह घ्रि फिब्मुँ। चए मिं इश्माएल थेंनु, तलेबिस्याँ याहवेहजी क्हिए दुःख म्रोंइमुँ।
ङइ चलाइ आशिक पिंब्मुँ धै च ङाँइले क्हिलाइ च्ह घ्रि पिंब्मुँ। ङइ चलाइ आशिक पिंबइले च ल्हें ह्रेंमैंए आमा तब्मुँ। धै ह्रें-ह्रेंमैंए म्रुँमैं या च ङाँइले तब्मुँ।”
ङ सिबै लिउँइँ इश्माएलाइन ङए च्हइ योंबै हक योंरिगे।”
दिलेया ङए बाछा इसहाकनेन् फैब्मुँ। क्हुरिंम्बै चु त्हेजरे साराई क्हिउँलेन् च्ह फिब्मुँ।”
“क्हि नेरो क्हिए सन्तानए परमेश्वर तबर, धै क्हिए लिउँइँ खबै सन्तानमैंने ङए बाछा खोंयोंइ बिलै तरिबै ल्हागिर फैब्मुँ।
छले च्ह योंमा साराई बिइ, “परमेश्वरजी ङए सैं तोंन् लमिंसि ङ निस्योल् पिंइमुँ। चु ताँ थेब्मैं ताँन् ङने बालु निस्योब्मुँ।”
तलेबिस्याँ याहवेहजी इसहाक ङाँर युसि बिइ, “क्हि मिश्र ह्युलर आह्याद्! ङइ क्हिने टिद् बिबै ह्युलर्न टिद्।
ङ क्हिने बालु तब्मुँ, धै क्हिए फिर आशिक पिंब्मुँ। चु ताँन् ह्युल क्हि नेरो क्हिए सन्तानमैं पिंब्मुँ। क्हिए आबा अब्राहामने बालु फैबै बाछा ङइ पूरा लब्मुँ।
न्हाँम्स्योर ह्यार्गों म्रोंमा ङइ च ङ्ह्योसि चु खोंयोंन् बिलै तरिबै बाछा मैंब्मुँ। चु बाछा परमेश्वर नेरो ह्युलर्बै सो प्ह्याबै ताँन् सैमैंने फैइमुँ।
ङ्योए खे अब्राहाम नेरो खीए कुलर्बै सन्तानमैंने खीजी खोंयोंन् बिलै ल्हयो खरिम्।”
बिश्वासउँइँलेन् साराज्यै माँब् तल् खाँबै लिउँइँ प्हसे नोबै भों योंइ, तलेबिस्याँ “प्हसे फिम् बिसि बाछा फैबै परमेश्वर बिश्वास योग्यर्बै मुँ” बिसि चइ मैंल।