8 छतमा अब्रामइ लोतने बिइ, “ङ्यो ह्रोंसए म्हिमैं ग। छतसि ङ्यो नेरो ङ्योए प्ह्रोंछैंमैं न्होंरि प्होंगि आतबै ल्हागिर
ङ्यो फ्रेयाल् त्हुम्। ङ्ह्योद्, ताँन् ह्युल क्हिए ओंसों मुँ। क्हि त्हर्ग्योउँइँ ह्यास्याँ ङ क्योलोउँइँ ह्यामुँ क्हि क्योलोउँइँ ह्यास्याँ ङ त्हर्ग्योउँइँ ह्याम्।”
झाइले अब्रामइ ह्रोंसए अलिए च्हलाइ फैसि बोबै ताँ थेसि ह्रोंसए धिंर फिसि तालिम योंबै सोंब्ब्रासे च्युसे प्रे केब्छैंमैं किंसि चमैं दान बिबै क्ल्ह्यो समा ल्हाबोइ।
छले चइ ह्रोंसए आघें-अलिमैं कुलमा “क्हेमैं घ्याँर प्होंब नेब आलद् ओ,” बिइ।
छले ङ्योएमा ‘क्हिए केब्छैंमैं ङि आबा-च्हमैं ताँन् कोलोउँइँले तोगो समा खेदोमैं न्हब्मैं ग,’ बिद्। छ बिस्याँ क्हेमैं गोशेनर टिल् योंब्मुँ। तलेबिस्याँ मिश्रीमैं ताँनइ प्ह्रोंछैंमैंलाइ हेल् लम्।”
थेद्, आघें-अलिमैं क्ह्रिसि टिब बेल्ले छ्याँबै सैं तोंबै ताँ ग!
धबै प्हँन्हाँग्धों मोशा चर ह्यामा हिब्रूमैं ङ्हिं नेरिब म्रोंइ। धै चइ खैच्हिजी लबै म्हिने “क्हिइ ह्रोंसए म्हिलाइ तले प्रिंल?” बिइ।
च्योंने तइ पोंमा खरिबै ह्रिस या म्हम्, दिलेया ठस-ठसले पोंमा झन ह्रिस खम्।
युनन् ह्रिस खबै म्हिइ प्होंगि तल् लम्, दिलेया युनन् ह्रिस आखबै म्हिइ प्होंरिबै म्हिमैं क्ह्रिल् लम्।
प्होंगि आमिबै म्हिलाइ ताँनइ खोम्; दिलेया आमादुमैंइ प्होंगि मिबै ताँ लम्।
आक्ह्रिबै म्हिमैं क्ह्रिमिंब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चमैंने खीए सन्तान बिब्मुँ।
“प्हँन्हाँग्धों चमैं खें-खेंमैंए न्होंर्न प्होंरिबै त्हेर मोशा खसि चमैंलाइ क्ह्रिमिंबै सैं लसि बिइ, ‘ओ आघें-अलिमैं, क्हेमैंम् त्येमैं फोमैं तसेया क्हेमैं तले आक्ह्रिल?’
ह्रोंसए तेमैंने धोंले घ्रिइ घ्रिने क्ह्रोंसेंन्बै म्हाँया लदु। अरूलाइ सैं न्होंउँइँले ओंनों मान लद्।
तो के ललेया कचकच आलल्ले आप्होंनले लल् त्हुबै के लदै ह्याद्।
अलि-अङाँमैं न्होंरि लल् त्हुबै म्हाँयाए बारेर खाबज्यै क्हेमैंलाइ प्ह्रिल् आत्हु, तलेबिस्याँ घ्रिइ घ्रिने म्हाँया लरिगे बिसि परमेश्वरजीन् क्हेमैंने लोमिंइमुँ।
ताँन् म्हिमैंने क्ह्रिब भों लद्, धै पबित्रले छ्ह थोबै सैं लद्। छले छ्ह आथोस्याँ खाबज्यै या प्रभु म्रोंल् आखाँ।
क्हेमैं घ्रिइ-घ्रिने ह्रोंसए अलिने धोंलेन् म्हाँया लरिद्।
क्हेमैंइ क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वर म्हाँदिसि ह्रोंसलाइ चोखो लबइले, ह्रोंसए आघें अलिलाइ आफेलनाले म्हाँया लद्, धै घ्रिइ घ्रिलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लद्,
ताँन् म्हिमैंलाइ मान लद्। येशूए फिर बिश्वास लबै अलि अङाँमैंलाइ म्हाँया लद्, परमेश्वरने ङ्हिंन्, धै म्रुँलाइ मान लद्।
आखिरि ताँ चु मुँ: क्हेमैं ताँनए सैं घ्रि तद्। अरूए फिर दुःख तमा ल्हयो खद्। घ्रिइ घ्रिलाइ ह्रोंसए अलि-अङाँमैंने धोंले म्हाँया लद्। आगुए फिर ल्हयो खद्, सैं सारो आलद्।
ताँन् भन्दा थेबै ताँ: घ्रिइ घ्रिलाइ खोंयोंन् बिलै म्हाँया लरिद्, तलेबिस्याँ म्हाँयाइ लमा ल्हें पापमैं या क्षमा तम्।
खीलाइ छेन्ले म्हाँदिसि ताँन् बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ म्हाँया लबै सैं लद्, झाइले म्हाँया लसि सब् लमिंबै म्हाँया लल् त्हुम्।
ओ ङइ खोबै थुमैं, ङ्योइ घ्रिइ घ्रिने सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लले, तलेबिस्याँ छाबै म्हाँया परमेश्वरउँइँले युम्। आगुए फिर सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लबै म्हि परमेश्वरए प्हसे ग, धै परमेश्वरलाइ ङो सेम्।