1 याहवेहजी अब्रामने बिइ, “क्हिए ह्युल, क्हिए ङ्हेब्-ट्हु नेरो क्हिए आबाए धिंउँइँले त्होंसि ङइ तेंबै ह्युलर ह्याद्।
खीजी धबै चने बिइ, “चु ह्युल क्हिलाइ पिंबर कल्दिमैंए ऊरउँइँले क्हि पखबै याहवेह ङन् ग।”
परमेश्वरजी ङलाइ ङए आबाए धिं पिसि आगुए ह्युलर क्याइ-माइ स्युरइ प्रब लमिंइ। छतसि ङइ साराने ‘गार् आम्हाँदिल्ले क्हिइ म्हिमैंने बालु चु ङए आघें ग बिद् ओ’ बिसि ङइ बिल।”
‘बरु ङए ङेंमैं नेरो ङए आबाए धिंर ह्यासि ङए च्हए ल्हागिरि प्ह्रेंस्यो घ्रि पखमिंन्।’
बरु ङए ह्युलर ङए ङेंमैं ङाँर ह्यासि ङए च्ह इसहाकल प्ह्रेंस्यो घ्रि पखमिंन्।”
ङए आबाए धिं नेरो ङए ह्युलउँइँले ङलाइ पखबै स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै याहवेह परमेश्वरजी कसम चसि ‘ङइ क्हिए सन्तानलाइ चु ह्युल पिंब्मुँ,’ बिसि ङने बाछा फैइमुँ। छतसि ङए च्हए ल्हागिर क्हिइ च क्ल्ह्योउँइँले प्ह्रेंस्यो घ्रि पखल खाँरिगे बिसि खीजीन् ह्रोंसए स्वर्गदूत क्हिए ओंसों ओंसों कुलब्मुँ।
तलेबिस्याँ याहवेहजी इसहाक ङाँर युसि बिइ, “क्हि मिश्र ह्युलर आह्याद्! ङइ क्हिने टिद् बिबै ह्युलर्न टिद्।
छतसि याहवेहजी छ बिइमुँ: “क्हेमैं च आछ्याँबै म्हिमैंए म्हाँजोउँइँले त्होंइ खो, क्हेमैं चमैं ङाँइले स्यो तल् त्हुम्। पापर च्होवाबै सैमैं आछुइद्, झाइले ङइ क्हेमैं ङ ङाँर खल् पिंस्यो।
बिश्वासउँइँलेन् अब्राहामइ परमेश्वरजी बिब ङिंइ, धै ह्याद् बिबै क्ल्ह्योउँइँ ह्याइ। लिउँइँ च क्ल्ह्योए क्ल्हे चलाइन तल् पिंबै सैं परमेश्वरल् मुँल। दिलेया ह्रोंस खनइ ह्यारिइमुँ बिब ह्रोंसलाइन था आरेल।
धबै स्वर्गउँइँले छ बिबै कै ङइ थेइ, “ओ ङए म्हिमैं, खो! च सहरउँइँले त्होंसि चुर खो। चए फिर तखबै थेबै दुःख क्हेमैंइ नोल् आत्हुरिगे चइ लबै पापर चने बालु आप्रद्।