7 छतसि खो, ङ्यो क्युरु ह्यासि चमैंइ घ्रिइ पोंबै क्युइ घ्रिइ आक्हिरिगे बिसि चमैंए क्युइ खलबल लवाले।”
धबै परमेश्वरजी बिइ, “तारे म्हि ङ्यो धोंन् तब ङ्यो धोंन् ब्योंब बनेले। चमैंइ मा ङ्युँइर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेंमैं, धिंर न्हबै खेदोमैं, क्ह्योंर्बै खेदोमैं नेरो सर प्रबै ताँन् सैमैं फिर क्ल्हे लरिगे।”
हामए च्हमैंए खेमैं, चमैंए क्युइमैं, ह्युल नेरो ह्रेंमैं चुन् ग।
नोआए च्हमैंए खेमैं चमैंए ह्रों-ह्रोंसए ह्रेंमैं चुमैंन् ग। नाँ बाडि तबै लिउँइँ चुमैंउँइँलेन् पृथ्बीरि ह्रें-ह्रें स्यो-स्यो तसि खन्तोंदोंन् ख्याँयाइ।
चुमैंउँइँलेन् मा ङ्युँइए छ्योगोर टिब्मैंए ह्युलर ताँनल ह्रोंसए क्युइर नेरो ह्रोंसए ह्रें-ह्रेंर ख्याँयाइ।
झाइले म्हिमैंइ बनेबै सहर नेरो धरर ङ्ह्योबर याहवेह क्युरु युइ।
धै याहवेह परमेश्वरजी बिइ, “ङ्यो धोंलेन् म्हि छ्याँब-आछ्याँब सेल् खाँब् तइमुँ। तारे चइ खोंयोंइ सोल् योंबै सिंधुँर्बै रो टोंसि चल् आयोंरिगे। आस्याँ च खोंयोंन् बिलै सोरिब्मुँ।”
योसेफ नेरो ह्रोंसए आघेंमैं स्यो-स्योबै क्युइ पोंमल। छतसि चमैंइ पोंबै ताँमैं योसेफइ क्होम् उ बिसि चमैंइ आसेल।
चमैं म्रोंसि स्वर्गर्बै राजगद्दिर टिबै याहवेह निस्योम्; खीजी चमैंलाइ प्ह्रम्।
अरू ह्रेंमैंइ लबै आछ्याँबै चाँजोमैं याहवेहजी फुवाम्, चमैंइ लल् म्हैबै आछ्याँबै केमैं खीजी तल् आपिं।
दुष्टमैंइ सहरजरे प्होंब् नेब् नेरो सैब् म्लोबै केमैं लब मत्त्रे ङइ म्रोंइमुँ, छतसि ओ प्रभु, चमैंए क्युइ घ्रिइ पोंब घ्रिइ आक्होब लवाद्।
छबिमा याहवेहजी चने बिइ, “म्हिए सुँ खाबइ बनेइ? म्हिलाइ लडा, न्ह आथेब, मि म्रोंब, आम्रोंब खाबइ लमिंम्? ङ याहवेहजीन् आङिं वा?
छतसि बिश्वासीमैं खागु तमा क्हेमैं ताँनइ आक्होबै क्युइर पोंइबिस्याँ, चर परमेश्वरए फिर बिश्वास आलब्मैं अथवा च क्युइ आक्होब्मैं खइबिस्याँ चमैंइ क्हेमैंने सोबालमैं आबि रो वा?