4 झाइले चमैंइ बिइ, “ल्हु, ङ्यो ह्रोंसए ल्हागिर सहर घ्रि नेरो स्वर्ग समा फेनेबै नुबै धररा घ्रि बनेसि। ह्रोंसए मिं थेंले। धै ङ्यो पृथ्बीर खनिरै आप्हुँले।”
च त्हेर नेरो लिउँज्यै या पृथ्बीरि नेफिलिममैं मुँल। परमेश्वरए च्हमैं म्हिमैंए च्हमिमैं ङाँर ह्याब्रें लसि प्हसेमैं फिइ। चमैंन् स्योंम्बै भोंब्मैं-खाँब्मैं नेरो मिं कालिदिब्मैं मुँल।
च भेलमैं मु समन् क्रेसि ह्याइ, धै धबै मा ङ्युँइए तेंर्न तेयुइ; छाबै दु:खइ लमा चमैं भों आखन् तयाइ।
ओ याहवेह, क्हिए शत्तुरमैं क्ह्रोंसेंन्ले नास तब्मुँ; दुष्ट म्हिमैं ताँन् सग्याँ प्हुग्याँ तयाब्मुँ।
ठिक के लब्मैंलाइ मैंमा आशिक खम्, दिलेय दुष्टल मिं-क्ह्रन् म्हयाम्।
खीजी ह्रोंसए भोंबै योजी थेबै केमैं लइँमुँ, सैं न्हों-न्हों छलम् छुलम् बिसि थेब् प्हैंब्मैंलाइ सग्याँ-प्हुग्याँ लवाइमुँ।
क्हेमैं न्होंरि घ्रि-घ्रिइ ह्रोंसलाइन थेब लरिगे ङ्हाँमुँ, दिलेया घ्रि मत्त्रे मुँबै परमेश्वरउँइँले योंबै मान आम्है। छ तसेरो क्हेमैंइ ङए फिर खैले बिश्वास लल् खाँमुँ?