22 झाइले परमेश्वरजी चमैंने “प्हारदै रोदै ल्हें तदै मा ङ्युँइर प्लिंदै ह्याद्। छलेन नमेंमैं या पृथ्बीर ल्हें तदै ह्यारिगे,” बिसि आशिक पिंइ।
छतसि मा ङ्युँइर थे-थेबै क्युर टिबै सैमैंइ प्लिंइ धै सर प्रबै स्यो-स्योबै सो प्ह्याबै ताँन् सैमैं नेरो प्ह्या प्ह्याबै नमेमैं या परमेश्वरजी बनेइ। झाइले परमेश्वरजी ङ्ह्योमा चमैं छ्याँब मुँल।
ङेसा तइ धै न्हाँग तइ, च ङ्हरोबै त्हिंइ मुँल।
परमेश्वरजी चमैंने आशिक पिंसि बिइ, “प्हारदै रोदै ल्हें तदै ह्याद्। पृथ्बीर प्लिंदै चए फिर क्ल्हे लदै ह्याद्। मा ङ्युँर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेमैं नेरो ह्युलर्बै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं फिर्बै क्ल्हे तद्।”
दिलेया लाबानइ चने बिइ, “याहवेहजी क्हिउँइँले ङए फिर आशिक पिंइमुँ बिब ङइ सेइमुँ। छतसि ङए फिर दयाम्हाँया मुँस्याँ अझै टिमिंन्।
ङ खब् भन्दा ओंसों क्हिने बालु सै न्होर च्युगुदे मत्त्रे मुँल तोगो ल्हें तइमुँ। ङइ खनिर यो झोंलेया क्हिए फिर याहवेहजी आशिक पिंइमुँ। तारे ह्रोंसए धिं-नाँए ल्हागिर ङइ खोंयों तौदु लब?”
परमेश्वरजी चने धबै बिइ, “ङ तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वर ग। क्हिए सन्तानमैं ल्हें तब्मुँ। क्हिउँइँलेन् ल्हें ह्रेंमैं तखब्मुँ। धै क्हि म्रुँमैंए खे तब्मुँ।
क्हिने बालु मुँबै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं खेदोमैं, नमेंमैं, क्ल्याँसि प्रबै प्हँलाँ-प्हुँलुँ बैरु तेद्। चमैं पृथ्बीर ल्हें तदै ह्युलर प्लिंदै ह्यारिगे।”
च लिउँइँ परमेश्वरजी नोआ नेरो चए च्हमैं आशिक पिंसि “प्हारदै रोदै, सन्तानमैं ल्हें तदै पृथ्बीर प्लिंदै ह्याद्,” बिइ।
याहवेहजी लबै खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाए ल्हागिर नेरो म्हिमैंए फिर खीजी लबै औदिबै केमैंए ल्हागिर खीलाइ धन्यबाद पिंरिगे।
चमैंए फिर खीजी आशिक पिंसि चमैंए सन्तान ल्हें तइ, झाइले चमैंए खेदोंमैं या खीजी च्युगुदे तल् आपिं।
क्हिए प्ह्रेंस्यो क्हिए धिंर बेल्ले रोबै अँगुरए धुँ धों तब्मुँ; क्हिए प्हसेमैं क्हिए टेबलए खागु जैतुनए त्होर धोंन् तब्मुँ।
याहवेहए आशिकइ क्हि प्लब तम्, धै क्हिए फिर दु:ख तल् पिंरिब् आरे।