2 पृथ्बी छाबन् मुँ बिब था आसेल धै तोइ आरेल। मा ङ्युँइए फिर मिछु खैरिमल। धै परमेश्वरए प्ल्ह क्युए फिर स्युररिमल।
क्हिजी ह्रोंसए प्ल्ह कुलमुँ, धै चमैंलाइ बनेमुँ, धै क्हिजी पृथ्बीलाइ छार लमिंम्।
क्हिजी चलाइ क्वेंइ धोंले गैरु क्युइ हुमिंइ; धै कोंमैए फिफि क्यु फेनेइ।
खीजी क्युए फिर पृथ्बी थेंइ। खीए म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिम्।
ह्युलउँइँले याहवेहए मिं क्वेद्! ओ थेबै मा ङ्युँइ न्होंर टिबै सो प्ह्याबै सैमैं, नेरो ताँन् गैरु मा ङ्युँइ,
याहवेहए बचनइ मु बनेइ, धै चर मुँबै तोन्दोंरि सै बनेइ।
ङ भन्दा ओंसों, मा ङ्युँइ, स्योंमैं तोइ आरेल।
“मिछु खैबै क्ल्ह्योउँइँले ह्वे चाररिगे” बिसि परमेश्वरजी बिइ। येशू ख्रीष्टए लिउँइँले परमेश्वरए चारबै ह्वे कति थेब् मुँ बिब ङिइ सेरिगे बिसि खीजी ह्रोंसए ह्वे ङिए खोंर चारल् पिंइमुँ।