11 झाइले परमेश्वरजी बिइ, “सइ ट्हा-ट्हुमैं, प्लु तबै रो-रोबै धुँमैं नेरो खें-खेंमैंन् पाह्रसि प्लु तबै सिंधुँमैं म्लोरिगे,” बिमा छान् तयाइ।
सइ ट्हा-ट्हुमैं, प्लु तबै धुँमैं नेरो खें-खेंमैंन् पाह्रबै ल्हें खालर्बै प्लु तबै सिंधुँमैं म्लोमिंइ। धै परमेश्वरजी ङ्ह्योमा च छ्याँब मुँल।
झाइले परमेश्वरजी बिइ, “ङ्ह्योद्! क्हेमैंए चबै सै तरिगे बिसि पृथ्बीर्बै ताँन् प्लु पिंबै धुँमैं नेरो रोर्न प्लु तबै ताँन् सिंधुँमैं ङइ पिंम्।
झाइले खीजी म्हिने बिइ, “बगैंचार्बै ताँन् सिंधुँर्बै रो क्हिइ तोइ आमैंन्ले चस्याँ तम्।
सर प्याँ पिंमैं घ्रि या आरेल, धै छिमैं तोइ आम्लोल। तलेबिस्याँ याहवेह परमेश्वरजी पृथ्बीर नाँ आकुलल। धै स ताब क्योब लबै म्हि या खाबै आरेल।
झाइले ङ्ह्योबर छ्याँब, चबर लिंबै रो रोबै ल्हें सिंधुँमैं याहवेह परमेश्वरजी सउँइँले म्लोमिंइ। धै बगैंचाए म्हाँजोर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै सिधुँ नेरो छ्याँब आछ्याँब फेलल् खाँबै ज्ञान पिंबै सिंधुँ या रुँइँइ।
च स्योंए रेर रुँइँबै सिंधुँ धोंन् तम्। चइ रो रोल् त्हुबै त्हेर रो पिंम्, धै चए प्हो खोंयोंइ आङ्योंलों। चइ तो के ललेया छ्याँब तम्।
खीजी मु न्हाँम्स्योइ हुमिंमुँ; धै पृथ्बीर नाँ युल् पिंमुँ; खीजी कोंजरे छि म्लोमिंमुँ।
तोगोंन् सिं धुँर त फेल् खाँइँमुँ। छतसि छ्याँबै रो आरोबै ताँन् सिंधुँ परमेश्वरजी थोवाब्मुँ, धै मिर ख्रोंवाब्मुँ।
तिरो ङ्हिरोदे प्हारबै ट या परमेश्वरजी छले पैरिदिमिंम् बिस्याँ ओ बिश्वास आरेबै म्हिमैं, खीजी झन् क्हेमैंलाइ चमैं भन्दा ल्हें आपैरिदिमिं रो वा?
सइ म्लोमिंसि च फारमुँ। ओंसों नाँ त्होंमुँ, नाँर फुँ झोंम् धै मिंम्।
झाइले परमेश्वरजी ह्रोंसए सैंर मैंब् धोंले ताँन् प्लुलाइ ह्रों-ह्रोंसए खालर्बै धुँ लमिंम्।
नमुना बिले: नाँइ स क्योमिंमा सइ खेति लब्मैंलाइ चैदिबै रा-रोमैं पिंम्, धै परमेश्वरजी च सलाइ आशिक पिंम्।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, तुँबु धुँर जैतुनए रो रोल् खाँम्मा? धै अँगुरए धुँर तुँबुए रो रोल् खाँम्मा? आखाँ! छलेन काँबै क्युए मूलउँइँले लिंबै क्यु त्होंल् आखाँ।