14 तलेबिस्याँ ताँन् ठिमर्बै ताँमैं चु ताँ घ्रिर्न पूरा तइमुँ: “क्हिइ ह्रोंसलाइ म्हाँया लब् धोंले ङ्हेब् ट्हुब्मैंए फिरै या म्हाँया लद्।”
“म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ छ्याँब् लरिगे ङ्हाँब् धोंले क्हेमैंज्यै या चमैंलाइ छान् लद्। स्योंम्बै मोशा नेरो अगमबक्तामैंइ बिल् म्हैबै ताँ चुन् ग।”
अर्को आज्ञा चुन् ग, ‘क्हिइ ह्रोंसए ङ्हेब्मैं ह्रोंसलाइ धोंले म्हाँया लद्।’ चु आज्ञा ङ्हिं भन्दा थेब अरू तोइ आरे।”
छतसि क्हिइ ह्रब्दे सेब्दे, खाँब्दे, सैं न्होंउँइँले, खों न्होंउँइँले परमेश्वरए म्हाँया लद्। धै ह्रोंसए ङ्हेब्मैं ह्रोंसलाइ धोंलेन् म्हाँया लल् त्हुम्। चु ताँ ङ्हिं ताँन् खालर्बै ख्रो पिंब् भन्दा थेब् ग।”
लद् बिबै छारा ताँ घ्रि ङइ क्हेमैंने बिमुँ: क्हेमैंइ घ्रिइ-घ्रिने म्हाँया लद्। ङइ क्हेमैंने म्हाँया लब् धोंले क्हेमैंज्यै या घ्रिइ-घ्रिने म्हाँया लद्।
ङ क्हेमैं म्रोंसि ङ अचम्म म्हाँदिइमुँ। येशू ख्रीष्टए दयाम्हाँयाउँइँले क्हेमैंलाइ त्हाँबै परमेश्वरलाइ च्हौ युनन् पिसि क्हेमैं अर्कोन् “सैं तोंबै ताँए” लिलि प्ररिइमुँ।
घ्रिए फिर दुःख तमा घ्रिइ ल्होद्। छलमा क्हेमैंइ ख्रीष्टजी पिंबै ठिम पूरा लब्मुँ।
चर्बै ताँन् प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैंइ क्ह्रोंसेंन्बै बिश्वासउँइँले, छ्याँबै खों प्ह्यासि छ्याँबै सैंउँइँले, ताँनने म्हाँया लरिगे बिसि ङइ चु ताँ बिइ।