2 परमेश्वरजी ङने चर ह्याद् बिबइले ङ ह्याइ। ङइ लरिबै के खेरो आह्यारिगे बिसि खाबज्यै आसेल्ले चर्बै चिब्मैंने मत्त्रे ङइ अरू ह्रेंमैंलाज्यै बिमिंबै सैं तोंबै ताँमैंए बारेर बिइ।
“ङ्ह्योद्! ङइ क्हेमैं प्याँगुमैंए म्हाँजोर क्यु धोंले कुलरिइमुँ। छतसि क्हेमैं प्हुरि धोंले बाठो, तोंगु धोंले सोजो तसि टिल् त्हुम्।
चु ताँ थेसि चर मुँबै ताँन् म्हिमैं च्याँ तयाइ, धै अरू ह्रेंमैंए म्हाँजोर परमेश्वरजी खेंमैंउँइँले खैबै औदिबै चिनु मुँबै केमैं लइ बिसि बारनाबास नेरो पावलइ धबै बिमिंमा चमैंइ छेनाले थेइ।
छाबै ताँ थेसि चमैंने पावल नेरो बारनाबास आक्ह्रिमा चमैं बेल्ले प्होंइ। छतसि चर्बै बिश्वासीमैंइ पावल, बारनाबास नेरो अरू म्हिमैंने बिइ, “चु ताँए छ्याँन् मिंन् लबै ल्हागिर यरूशलेमर्बै कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो एल्डरमैं ङाँर ह्याद्।”
झाइले चमैं यरूशलेमर फेखमा चर्चर्बै म्हिमैं, कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो एल्डरमैंइ चमैंए मान लइ। परमेश्वरजी खेंमैंउँइँले लबै ताँन् केमैंए बयन चमैंइ चरै या लइ।
तिगें म्हुँइँसरि प्रभुजी दर्शनर पावलने बिइ,
चए प्हँन्हाँग्धों म्हुँइँसर प्रभुजी पावल ङाँर रासि बिइ, “आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ क्हिइ यरूशलेमर ङए बारेर ग्वाइ पिंब् धोंले रोम शहाररै या ग्वाइ पिंल् त्हुम्।”
दिलेया गमलियल मिं मुँबै फरिसी थेबै म्हि च्होंए उँइँर राइ। च छ्वेर्बै ताँ ह्रब् सेब, ताँनइ म्हाँदिब, नेरो परमेश्वरए ठिम लोमिंबै म्हि मुँल। चइ सिपाइमैंने “चमैं तिस्याँदे बैरु कुलद्,” बिइ।
छतसि म्हिए इच्छा नेरो भोंइ आङिं, परमेश्वरए म्हाँयाजी म्हिलाइ त्हाँब् ग।
दिलेया ङ्योइ बिस्याँ क्रूसर च्योवाबै येशू ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रम्। चु ताँ यहूदीमैंइ तिफुँइ आखो, छलेन अरू ह्रेंमैंए ल्हागिर चु ताँ बुद्धि आरेब्मैंइ पोंबै ताँ धों ङ्हाँम्।
तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने मुँमा येशू ख्रीष्टलाइ क्रूसर च्योवाबै ताँ मत्त्रे लम् बिब ङए सैंर मुँल।
चु ताँ क्हेमैंज्यै सेइमुँ: न्हेबर भाग किंब्मैं ताँन् न्हेम्, दिलेया पुरस्कार घ्रिइ मत्त्रे योंम्। छतसि क्हेमैं या पुरस्कार योंल् खाँल्ले न्हेद्।
छतसि तोक्दिबै क्ल्ह्योर आफेनेन् समा ङ न्हेम्। खैंर मुड्किइ ल्हिब्मैंइ धोंले ङ मुड्किइ आल्हि।
खाबलाइ तोइ फायदा आतलेया ङइ ङ्हो लोंबै के लल् त्हुम्। तोगो ङइ प्रभुउँइँले योंबै दर्शनमैं नेरो क्होसे क्होल् आखाँबै ताँमैंए बारेर बिरिइमुँ।
ङइ चु सैं तोंबै ताँ म्हिउँइँले योंब आङिं, खाबज्यै या ङलाइ चु ताँ लोमिंब आङिं, येशू ख्रीष्टन् ङलाइ खीए शक्ति उँइँमिंइ। धै चु सैं तोंबै ताँ खि ङाँइँले योंब् ग।
झाइले ङइ अरू ह्रेंमैं ङाँर सैं तोंबै ताँ बिप्ररिगे बिसि परमेश्वरजी ङलाइ खीए च्हए दर्शन पिंइ। खीजी छाबै दर्शन पिंबइले ङइ “सैं तोंबै ताँ खैब जा?” बिसि खाब्ने या सल्ला किंल् आत्हु।
ङ क्हेमैं म्रोंसि ङ अचम्म म्हाँदिइमुँ। येशू ख्रीष्टए दयाम्हाँयाउँइँले क्हेमैंलाइ त्हाँबै परमेश्वरलाइ च्हौ युनन् पिसि क्हेमैं अर्कोन् “सैं तोंबै ताँए” लिलि प्ररिइमुँ।
च मिं कालदिब्मैं कति ह्रब् सेब् मुँलेया ङलाइ तोइ फरक आपर्दि, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी म्हि ङ्ह्योसि आफेल! दिलेया ङइ बिबै ताँए फिर चमैंइ तोइ ताँ आथप्दिल।
याकूब, पत्रुस नेरो यूहन्ना बिश्वासीमैं न्होंर्बै चिब्मैं मुँल। परमेश्वरए दयाम्हाँया ङए फिर मुँबइले ङइ छ्याँबै के लइमुँ बिब् चमैंइ क्होसि ङ नेरो बारनाबासलाइ खेंमैंने संगतिर घ्रि तल् पिंइ। छले खेंमैंइ यहूदीमैं न्होंर, ङिइ अरू ह्रेंमैं न्होंर परमेश्वरए के लबै ल्हागिर चमैं ङिने सैं क्ह्रिइ।
ओंसों क्हेमैं छेनालेन् प्ररिल। तोगो खाबइ क्हेमैंलाइ चु क्ह्रोंसेंन्बै छ्याँबै घ्याँर प्रल् आपिं?
क्हेमैंलाइ छ्ह पिंबै परमेश्वरए ताँ भोंन्ले क्हाथेंन्। छले क्हाथेंस्याँ येशू ख्रीष्ट युबै त्हिंइर ङइ क्हेमैंए ल्हागिर लबै दुःख छलेन् खेरो आह्याना बिसि ङए सैं तोंब्मुँ।
छतसि बेल्ले सैं तोंदै चए मान लद्। छाबै म्हिमैंलाइ मान लल् त्हुम्।
छतमा ङए सैंइ ङलाइ सुखन् आपिं। धै “दुष्टइ क्हेमैंलाइ बिश्वासउँइँले स्योवासि ङिइ लबै दुःख खेरो ह्याम् उ?” बिब् ङ्हिंसि क्हेमैंए बिश्वास कति थेब् मुँन बिसि क्होबर ङइ तिमोथी कुल्मिंब् ग।
ङए छ्हर खैतबै दुःख तलेया ङइ सैदिइ। धै ङइ लल् त्हुबै के छेनाले लइ। छले ङए फिर खैतबै दुःख तलेया ङइ बिश्वास लब आपि।
ङ्योए खागु च्हौ ल्हें म्हि साक्षि मुँबइले, ताँन् खालर्बै दुःख नेरो ङ्योलाइ क्होइ थेंबै पाप स्योवासि तौदिबै क्ल्ह्योर आफेन् समा ङ्यो ढुक्कले न्हेले।