15 ङइ पत्रुसने अझै बिइ, “ङ्योम् फिब् ओंनोंबै यहूदी ग, अरू ह्रेंमैं धोंबै पापिमैं ङ्यो आङिं।
छाब् म्रोंसि फरिसीमैंइ खीए चेलामैंने “क्हेमैंए गुरु तले बालि रेब्मैं नेरो पापिमैंने बालुन् चब् जा?” बिसि ङ्योएइ।
‘परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्हिए च्ह पापि म्हिमैंए योर फेब्मुँ, क्रूसर च्योवाब्मुँ। दिलेया सोंरोर सोगों तसि रेल् त्हुम्,’ बिब आङिं वा?”
छबिमा प्रभुजी ङने ‘ह्याद्, तलेबिस्याँ ह्रें-ह्रेंगोर्बै अरू ह्रेंमैं ङाँर ङइ क्हि कुल्मिंब्मुँ,’ बिइ।”
छ बिस्याँ अरू म्हिमैं भन्दा ङि यहूदीमैं ठिक मुँ वा? तिफुँइ आरे! तलेबिस्याँ यहूदी मुँलेया अरू ह्रेंमैं मुँलेया ताँन् म्हिमैं पापर्न मुँ बिसि ङइ ओंसों बिवाल् खाँइमुँ।
परमेश्वरजी पिंम् बिसि फैबै बाछा अब्राहामए सन्तानमैंइ योंरिगे बिसि म्हिमैंइ बिश्वास लबइले परमेश्वरजी पिंइ। च थेबै दयाम्हाँया ठिमर्बै ताँमैं म्हाँदिबै सन्तानए ल्हागिर मत्त्रे आङिं, अब्राहामइ धोंले बिश्वास लब्मैंए ल्हागिरै ग। तलेबिस्याँ ङ्यो ताँनए खे अब्राहाम ग।
“ङ्यो यहूदीमैं येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिल् म्हैमा अझै ङ्योज्यै या ठिम म्हाँदिब् पिसि आछ्याँबै के लरिब् स्यास्याँ, ख्रीष्टजी म्हिमैंलाइ ‘तम् तम्, आछ्याँबै के ललेन् तम्’ बिम् रो वा? आबि! तिफुँइ आबि!
च म्हिमैं धोंलेन् ङ्यो ताँनइ ओंसों ङ्योए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छा पूरा लबै ल्हागिर लोब लमल। छतसि अरूमैंने धोंले ङ्योने या परमेश्वर ह्रिस खल।
खाबज्यै ज्युर लबै चिनुर भर थेंबै कारण मुँ बिसि मैंम् बिस्याँ, ङलम् झन् ल्हें कारण मुँ।
तलेबिस्याँ ओंसों ङ्योइ या आमादु, बिब आङिंब, आतबै केर प्रब, सयल लब, आगुए फिर ह्रिस लब, आगुइ ङ्योलाइ हेल लमल, ङ्योज्यै या अरूलाइ हेल लमल।