5 परमेश्वरलाइ खोंयोंन् बिलेया थेबै मान तरिगे। आमेन।
इस्राएलए याहवेह परमेश्वरए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिगे। आमेन। छान् तरिगे।
खीए थेबै मिं खोंयोंन बिलै क्वेरिगे; पृथ्बी तिगोंन् म्हिमैंइ खीए थेबै के म्रोंरिगे! आमेन नेरो आमेन!
झाइले ङइ क्हेमैंने ल्हैदिबै आलसि आतबै ताँन् केमैं लद् बिसि चमैंलाइ लोमिंन्। थेद्! ह्युल नुयाबै त्हिंइ समा ङ खोंयोंन् बिलै क्हेमैंने बालुन् तब्मुँ।”
ङिलाइ पापर च्होल् आपिंनु, दुष्टउँइँले जोगेमिंनु। [तलेबिस्याँ ग्याल्स, शक्ति नेरो थेबै मान खोंयोंइ बिले क्हिलन् ग। आमेन।]
“स्वर्गरि परमेश्वए मिं थेब तरिगे, धै पृथ्बीरि खीजी त्हाँबै म्हिमैंने शान्ति तरिगे!”
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी तोन्दोंरि सै बनेइ, तोन्दोंरि सै खीउँइँलेन् खीए ल्हागिर्न ग। परमेश्वरए मिं खोंयोंन् बिलै थेब तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
तोन्दोंरि ज्ञान-बुद्धि मुँबै परमेश्वरलाइ येशू ख्रीष्टउँइँले म्हिमैंइ खीए मिं खोंयोंन् बिलै थेब लरिगे। आमेन।
छतसि बिश्वासर आभोंबै अलिलाइ ङइ चबै सैइ पापर च्होवाम् बिस्याँ, कुर चडेबै सै ङइ खोंयोंइ चरिब् आरे।
छतसि ख्रीष्टए फिर आशा थेंब्मैं न्होंरि ओंसोंबै म्हिमैं तबइले ङि यहूदीमैंइ “परमेश्वरए मिं बेल्ले थेब् लदै छ्ह थोरिगे!” बिसि खीजी ङिलाइ त्हाँइ।
छतसि ङ्योए परमेश्वर आबाए मिं खोंयोंइ बिलै थेब तरिगे। आमेन।
छतसि खोंयोंन् बिलै तरिबै म्रुँ, खोंयोंइ नास आतब, नेरो म्रोंल आखाँबै घ्रि मत्त्रे परमेश्वर खीलाइन खोंयोंन् बिलै मान, इजेत नेरो महिमा तरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
प्रभुजी ङलाइ ताँन् आछ्याँबै सैमैंउँइँले जोगेमिंब्मुँ। झाइले खीए स्वर्गर मुँबै ग्याल्सर बोब्मुँ। खीलाइ म्हिमैंइ खोंयोंइन् बिलै या थेबै मान लरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
क्हेमैं ताँनलाइ छ्याँबै गुनइ प्लिंमिंरिगे, धै खीए सैंर मैंब् धों तब क्हेमैंइ लल् खाँरिगे। परमेश्वरजी खोबै के येशू ख्रीष्टउँइँले खीजी क्हेमैंए म्हाँजोर लरिगे। येशूए मिं खोंयोंन् बिलै थेब तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
खीलाइन भों नेरो शक्ति खोंयोंन् बिलै तरिगे। आमेन, छाबन् तरिगे।
बरु ङ्योलाइ जोगेमिंबै प्रभु येशू ख्रीष्टए थेबै दयाम्हाँया नेरो बुद्धिर बडिदै ह्याद्। खीलाइ तोगो नेरो खोंयोंइ या थेबै मान तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
छाबै ङ्योलाइ जोगेमिंबै घ्रि मत्त्रे मुँबै परमेश्वरलाइ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले थेबै मान, थेबै शक्ति, थेबै भों नेरो अधिकार, ओंसोंउँइँले तिंयाँ धै प्हँना लिउँइँ समा खोंयोंन् बिलै तरिगे! आमेन, छाबन् तरिगे!
चइ थेबै कैले बिइ, “परमेश्वरने ङ्हिंन्, धै खीए मिं क्वेद्। तलेबिस्याँ खीजी म्हिमैंलाइ निसाफ लबै त्हे तखइमुँ। स्वर्ग, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो क्युए मुल्मैं बनेबै परमेश्वरलाइ पद्खु तसि फ्योद्।”
च स्वर्गदूतमैंइ बेल्ले थेबै कैले “सैवाबै क्यु च्हज तोन्दोंरि लल् खाँब, भोंब, ह्रब, म्हारब, छ्याँब, माब, ताँनइ म्हाँदिल् त्हुब मुँ!” बिसि क्वे प्रिंमल।
“आमेन! ङ्योए परमेश्वरए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिगे! थेबै मान, ह्रब् सेब, धन्यबाद, ट्होब नेरो भोंब खोंयोंन् बिलै या खीलन् तरिगे। आमेन!”