6 छबिमा हारूनइ मिश्रर्बै क्यु मुँबै क्ल्ह्योजरे ह्रोंसए यो स्योंमा प्हद्गोमैं त्होंसि मिश्र ह्युल हुवाइ।
चमैंए ह्युल प्हद्गोमैंइ प्लिंयाइ; चमैंए म्रुँमैं रोबै क्ल्ह्योजरे या प्हद्गोमैंइ प्लिंयाइ।
चमैंलाइ च्हिरिगे बिसि चमैंए म्हाँजोर खीजी च्योमिमैं कुल्मिंइ, धै नास लबै प्हद्गोमैं या कुलइ।
ओ प्रभु, क्हि धों तब अरू देवतामैं खाबै आरे, क्हिजी लब् धों तबै केमैं अरू खाबज्यै या लल् आखाँ।
कोंमैं तखब् भन्दा ओंसों, क्हिजी पृथ्बी नेरो ह्युल बनेब भन्दा ओंसों, ओंसोंउँइँले लिउँइँ समा क्हिन् परमेश्वर ग।
छ लमा ङइ मिश्रीमैं म्हाँजोर खै-खैबै चिनुमैं उँइँइ बिसि क्हिए च्ह क्वेमैंने बिब्मुँ, झाइले याहवेह ङन् ग बिसि क्हेमैंइ सेब्मुँ।”
“ओ याहवेह, देवतामैं न्होंर क्हि धों तब खाब् मुँ? बेल्ले पबित्र, बेल्ले मान लल् त्हुब, औदिबै के लबर क्हि धों तब खाब् मुँ?
धबै याहवेहजी मोशाने बिइ, “‘मिश्ररर्बै स्यों, क्युखादुँ, ङ्ह्योखो, नेरो कुलोर्बै क्यु को तयारिगे बिसि क्हिए प्हरे किंसि च ताँनए फिर क्हिए यो स्योंन्,’ बिसि हारूनने बिद्। ‘छलस्याँ ताँन् मिश्रर मुँबै क्यु, सिं नेरो युँमाइ बनेबै छेदो न्होंर्बै क्युमैं या, को तयाब्मुँ।’”
‘ह्याल् आपिंस्याँ चु लार ङइ क्हिए फिर, के लब्मैंए फिर नेरो म्हिमैंए फिर बेल्ले थेबै दुःखमैं कुलब्मुँ। छले पृथ्बीर ङ धोंबै परमेश्वर खाबै आरे बिसि क्हिइ सेब्मुँ।
मोशाइ म्रुँने बिइ, “ङ सहरउँइँ त्होंह्याबै तोंदोंन् ङइ याहवेह ङाँइ ह्रोंसए यो स्योंब्मुँ, झाइले मु ङ्हेब नेरो तिस्यु युब टियाब्मुँ। छले पृथ्बी याहवेहलन् ग बिसि क्हिइ सेब्मुँ।
झाइले अजिङ्गरए सुँउँइँले, आछ्याँबै खेदोए सुँउँइँले नेरो स्योलिबै ताँ पोंबै अगमबक्ताए सुँउँइँले प्हत्गु धों तबै स्यागि म्होंगि सों त्होंह्याब ङइ म्रोंइ।