9 “फारोइ क्हेमैंने ‘औदिबै के लसि उँइँन्’ बिमा, क्हिइ हारुने ‘प्हरे फारोए उँइँर भ्योंवाँन्’ बिदु, धै च प्हरे प्हुरि तब्मुँ।”
छबिमा मोशाइ ह्रोंसए प्हरे मिश्रए फिर स्योंमा याहवेहजी च त्हिंइ नेरो म्हुँइँसा मिश्रर स्यारउँइँले खैं खमिंइ। झाइले न्हाँग तमा स्यारबै खैंइ तिरिमैं पखइ।
दिलेया चु प्हरे क्हिइन बोयाद्। चु प्हरेउँइँले क्हिइ औदिबै केमैं लब्मुँ।”
छबिमा याहवेहजी मोशाने “क्हिए योर तो मुँ?” बिमा चइ “प्हरे” बिइ।
छतसि मोशा ह्रोंसए प्ह्रेंस्यो नेरो च्हमैं गदार क्रेमिंसि परमेश्वरजी छेद् बिबै प्हरे योर किंसि मिश्रर एह्याइ।
याहवेहजी “च प्हरे सर भ्योंवान्” बिइ। मोशाइ प्हरे सर भ्योंवामा प्हरे प्हुरि तयाइ, छतमा मोशा च प्हुरि म्रोंसि ङ्हिंसि भौदिइ।
झाइले याहवेहजी मोशा नेरो हारूनने बिइ,
झाइले मोशाइ ह्रोंसए प्हरे मुउँइँ स्योंमा याहवेहजी मु ङ्हेल् लवासि पृथ्बीर काम्लि-तिम्लि रासि मिश्रर ङ्हिंन ङ्हाँबै तिस्यु कुल्मिंइ।
खीजी चमैंने बिइ, “तिंजोरोबै दुष्ट म्हिमैं नेरो ब्यभिचार लब्मैंइ चिनु म्हैम्। दिलेया स्योंम्बै योना अगमबक्ताइ उँइँबै औदिबै के बाहेक चु पुस्ताने अरू चिनु उँइँरिब् आरे।
दिलेया ङइ आबाए केंमैं लसेया क्हेमैंइ ङए फिर बिश्वास आल बिस्याँ चु केमैं फिर बिश्वास लद्। झाइले बल्ल ‘आबा ङने मुँ, ङै या आबाने मुँ,’ बिब क्हेमैंइ था सेब्मुँ।”
दिलेया यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीने बिइ, “छले छों लब्मैंलाइ ल्हावाब क्हिने तो हग मुँ? हग मुँ बिस्याँ खैबै औदिबै चिनु उँइँमुँ?”
छबिमा चमैंइ येशूने बिइ, “क्हिए फिर बिश्वास लरिगे बिसि क्हिजी खैतबै चिनु ङिने उँइँमिंमुँ?