2 दिलेया फारोइ बिइ, “याहवेह बिब खाब् रो? ङइ तले चए ताँ ङिंसि इस्राएलीमैं ह्याल् पिंब? याहवेह ङइ ङो आसे, छतसि इस्राएलीमैं ङइ ह्याल् आपिं।”
ङम् ङन् ग बिसि दुष्टमैंइ परमेश्वर आम्है, चमैंइ तोइ ताँरै या परमेश्वर आमैं।
“ङिइ पोंसि पोंइ चमैंलाइ ट्होब्मुँ,” बिसि चमैंइ बिमुँ। “ङिए सुँ ङिलन् ग! ङिए फिर खाब् क्ल्हे तल् खाँमुँ?”
“आखाँम्मैं लुडिवाइमुँ, धै ङ्हाँदुमैंइ दुःखए सो हेंइमुँ। छतसि तारे ङ रेब्मुँ, धै चमैंए न्होह्रों लब्मैंउँइँले ङइ चमैं जोगेमिंब्मुँ,” बिसि याहवेहजी बिमुँ
आमादुमैंइ ह्रोंसए सैंर “परमेश्वर आरे!” बिमुँ। चमैंइ छेरन् ङ्हाँबै केमैं लमुँ, चमैं छेरन् ङ्हाँन् तब्मैं मुँ; छ्याँबै के लब्मैं खाबै आरे।
दिलेया मिश्रर्बै म्रुँइ क्हेमैं आकुलै आतबै त्हे आखन् समा ह्याल् पिंब आरे बिब ङइ सेइमुँ।
छतसि “ङ्ह्योद्, ङइ नील स्योंर्बै क्यु ङए योर्बै प्हरेइ प्रिंब्मुँ। धै च को तयाब्मुँ। छले ङ याहवेह ग बिबै ताँ क्हिइ सेब्मुँ।
आस्याँ प्लब् तबइले ङइ क्हिलाइ म्लेयालै धै “याहवेह खाब् जा?” बिसि ङइ बिलै; ङ ङ्हाँदु तसि ह्योलै, धै ङए परमेश्वरए मिं ङइ वालै।
आबा नेरो ङ ङो आसेबइले चमैंइ चु के लब्मुँ।
म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुबै मान आपिं, छतसि चमैंइ तो लदा ङ्हाँम् लरिगे बिसि पिवाइ।
परमेश्वर ङो सेल् आङिंब्मैं नेरो ङ्योए प्रभु येशूउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ आक्वेंब्मैं ताँनलाइ खीजी दण्ड पिंब्मुँ।