17 छबिले या फारोइ बिइ, “क्हेमैं प्ल्हेउ मुँ, के लदा आङ्हाँ। छतसि ‘ङि याहवेह ल्हागिर ख्रों पिंबर ह्याल् पिंन् बिसि क्हेमैंइ बिमुँ।’
क्हिए केब्छैंमैंलाइ ‘परालै या आपिं, दिलेया चमैंइ ङिने इँट या बनेद्’ बिम्। च्हगै आतन चमैंइ ङिलाइ धोंरिइमुँ दिलेया कसूर क्हिए म्हिमैंलन् मुँ।”
तारे ह्यासि के लद्। पराल बिस्याँ क्हमैंलाइ पिंरिब् आरे, दिलेया तोक्दिबै इँट क्हेमैंइ बनेलन् त्हुम्।”
दिलेया इँट बिस्याँ चमैंइ तोगो समा कति बनेदै खइमुँ च्हगन् बनेबर ल्हैदिद्। इँट घ्रि या ताइ माइ आतरिगे तलेबिस्याँ चमैं प्ल्हेउ तइमुँ। छतसि ‘ङिए परमेश्वरए मिंर ख्रो पिंबर ह्याल् पिंन्,’ बिसि चमैं ओरइमुँ।
छ लब् म्रोंसि चेलामैं ह्रिस खसि बिइ, “तले च्हौ ल्हें सै फेबै अत्तर नोक्सन लब् जा?
नास तयाबै चबै सैए ल्हागिर दुःख आलद्, बरु खोंयोंइ बिलै सोरिल् योंबै चबै सैए ल्हागिर दुःख लद्। चु खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै क्हें म्हिए च्ह ङइ क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं खोंयोंन् बिलै सोरिगे बिसि परमेश्वर आबाजी ङलाइ त्हाँसि कुल्मिंब् ग।”