6 च लिउँइँ याहवेह चए ओंसोंउँइँले ह्यासि छ बिसि ओरइ, “याहवेह, याहवेह! ङ म्हिमैंए फिर बेल्ले म्हाँया नेरो ल्हयो खबै पइरमेश्वर ग! ङ युनन् ह्रिस आख, थेबै म्हाँया लमुँ, भर पर्दिल् खाँब् मुँ।
“ङए क्ल्हे अब्राहामए याहवेह परमेश्वर बेल्ले थेब मुँ। खीजी ङए क्ल्हेने फैबै बाछा पूरा लमिंइ। तलेबिस्याँ याहवेहजी ङलाइ घ्याँर डोरेसि ङए क्ल्हेए ङेंमैंए धिंर पखमिंइमुँ।”
तलेबिस्याँ क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया मु भन्दा थेब मुँ; धै क्हिए भर लल् खाँबै ताँ न्हाँम्स्यो समन् फेनेम्।
खीजी ह्रोंसए औदिबै केमैं मैंरिल् पिंइमुँ; याहवेहजी ङ्योए फिर ल्हयो खसि दयाम्हाँया लम्।
खीजी बिबै ताँमैं खोंयोंन् बिलै तरिम्, चु ताँ पिंमा याहवेह भर लल् खाँब नेरो क्ह्रोंसेंन्बै मुँल।
सोजो म्हिमैंए ल्हागिर म्हुँइँसरै या ह्वे चारम्, चमैंइ दयाम्हाँया लम्, ल्हयो खम्, ठिक के लम्।
याहवेहजी ताँनए फिर दयाम्हाँया लसि ठिक के लम्; ङ्योए परमेश्वरजी ल्हयो खम्।
क्हिजी ह्रोंसए मिं नेरो क्हिए बाछामैं तोन्दोंरि सैमैंए फिर बेल्ले थेब लइमुँ। छतसि क्हिए पबित्र क्ल्ह्योउँइँ ङ तोसि क्हिलाइन फ्योब्मुँ, धै क्हि खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लब नेरो ङइ भर लल् खाँबै परमेश्वर ग बिसि ङ क्हिए मिं थेब लब्मुँ।
याहवेहजी दयाम्हाँया लमुँ धै ल्हयो खमुँ, खी युनन् ह्रिस आख, धै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लम्।
स्वर्ग, पृथ्बी, मा ङ्युँइ, नेरो चर मुँबै तोंन्दोरि सैमैं खीजी बनेइ, खी खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँब मुँ;
क्हिलाइ मान लब्मैंए ल्हागिर क्हिजी साँथेंबै छ्याँबै सैमैं कति थेब मुँ! क्हिए प्हलेर्न ग्वार योंब्मैंलाइ क्हिजी च छ्याँबै सैमैं पिंब ताँन् म्हिमैंइ म्रोंइमुँ!
तलेबिस्याँ क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया स्वर्ग भन्दा थेब् मुँ, क्हिजी पोंबै ताँमैं भर लल् खाँब मुँ, धै क्हिए भर लल् खाँबै ताँमैंइ मुन् छुइनेम्।
दिलेया ओ प्रभु, क्हि ल्हयो खब नेरो दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वर ग, युनन् ह्रिस आखब, ताँनए फिर खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लब नेरो भर लल् खाँब मुँ।
तलेबिस्याँ ओ प्रभु, क्हि स्वाब नेरो क्षमा पिंरिब् मुँ, क्हिए मिं किंब्मैं ताँनलाइ क्हिजी खोंयोंइ आनुबै थेबै म्हाँया लम्।
खीजी ह्रोंसए प्ह्यागोंइ क्हिलाइ हुमिंब्मुँ, धै खीए प्ह्यागों न्होंर क्हिइ ग्वार योंब्मुँ; खी भर लल् खाँबै परमेश्वर ग, छतसि ढाल तसि खीजी क्हिलाइ रक्षा लमिंम्।
चमैंए ओंसों आकुरद्, चमैंए पूजा आलद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए याहवेह परमेश्वर ङ ह्रिस लबै परमेश्वर ग। ङलाइ छेरब्मैंए पुस्ता सों, प्लि समा दण्ड पिंब्मुँ,
तलेबिस्याँ चल नेंबै क्वें च घ्रि मत्त्रे ग। च घ्रि या क्हिइ थेंवास्याँ च तो नेंसि रोब? छतसि चइ ङने ग्वार ह्रिइ बिस्याँ ङ चए ताँ थेब्मुँ, तलेबिस्याँ ङइ ल्हयो खमुँ।
याहवेहजी बिइ, “ङ क्हिए उँइँर्न ङए औदिबै छ्याँबै केमैं उँइँमिंसि ‘याहवेहए’ मिं ओरसि पोंब्मुँ। खाबलाइ ङ दयाम्हाँया लदा ङ्हाँमुँ चलाइ ङ दयाम्हँया लमुँ, खाबलाइ ल्हयो खदा ङ्हाँमुँ चलाइ ङ ल्हयो खमुँ।
क्हिइ खोंयोंइ बिलै ताँनलाइ म्हाँया लरिद्, धै भर लल् खाँब तरिद्; च ताँमैं क्हिइ ह्रोंसए खरिर माला धोंले खिरिद्, धै क्हिए खों न्होंर प्ह्रिथेंन्।
झाइले चइ याहवेहने प्राथना लसि बिइ, “ओ याहवेह, ह्रोंसए ह्युलर मुँबै त्हेर ङइ बिब् धोंन् तइ, आङिं वा? छतसि ङ तर्शिशर ह्याबै सैं लइ, तलेबिस्याँ क्हि दयाम्हाँया लबै परमेश्वर ग, ल्हयो लमुँ, ह्रिस खबर क्हैमुँ धै बेल्ले थेबै म्हाँया लम्। धै नास लबै ताँउँइँले सैं एम् बिसि ङइ सेइमुँ।
स्योंम्बै मोशालाइ परमेश्वरजी खीए ठिम पिंइ, दिलेया येशू ख्रीष्टउँइँले क्ह्रोंसेंन्बै ताँ नेरो बेल्ले थेबै दयाम्हाँया ङ्योइ योंइ।
परमेश्वरजी क्हिए फिर ल्हयो खम्, छतसि युनन् सजैं आपिं, बरु ल्हें समा क्हिलाइ सैदिसि म्हाँया लम्। दिलेया क्हिइ खीलाइ अझै म्हि आल! क्हिए सैं खी ङाँइ एरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हिए फिर ल्हयो लम् बिब क्हिइ आसे वा?
च आङ्हिंन्ले दुःख सैदिबै म्हिमैंने ङ्योइ ङ्हो सब्मैं बिम्। स्योंम्बै अय्यूब बिबै म्हिइ सैदिबै दु:ख नेरो प्रभुजी लिउँइँ चए फिर ल्हें आशिकइ प्लिंमिंइ बिबै ताँ या क्हेमैंइ थेइमुँ। छतसि प्रभुजी दयाम्हाँया लम् बिबै या ङ्योइ सेइमुँ।