18 मोशाइ यो छ्युँ लसि बिइ, “क्हिए चारबै ह्वे उँइँमिन्।”
दिलेया क्हिइ ङए लि म्रोंल् खाँरिब् आरे, तलेबिस्याँ ङए लि ङ्ह्योस्याँ म्हिमैं सोल् आखाँ।
च सहरर मि म्रोंबै ल्हागिर त्हिंयाँ नेरो लयाँ आचैदि, तलेबिस्याँ परमेश्वरए ह्वे चए फिर चारमुँ, च सहरर्बै बत्ति क्यु च्हजन् ग।
छाबै छ्ह थोमा ङ्योइ थेंबै आशा तो जा बिस्याँ: ङ्योए ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वर ङ्योलाइ जोगेमिंबै येशू ख्रीष्ट थेबै मानले युबै त्हिंइ पैंरिब् ग।
परमेश्वर खोंयोंइ बिलै सोगों मुँ, खी खाबै ह्याल् आखाँबै चारबै ह्वेर टिमुँ, खीलाइ खाबज्यै या खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, म्रोंलैया आखाँ। छाबै परमेश्वरए मिं खोंयोंइ बिलै थेब् तरिगे, खीए ग्याल्स खोंयोंन् बिलै तरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
“मिछु खैबै क्ल्ह्योउँइँले ह्वे चाररिगे” बिसि परमेश्वरजी बिइ। येशू ख्रीष्टए लिउँइँले परमेश्वरए चारबै ह्वे कति थेब् मुँ बिब ङिइ सेरिगे बिसि खीजी ह्रोंसए ह्वे ङिए खोंर चारल् पिंइमुँ।
परमेश्वर खाबज्यै खोंयोंइ या आम्रोंइँमुँ, दिलेया परमेश्वरने टिबै खीए घ्रि मत्त्रे च्हजी परमेश्वर खैब मुँ बिसि ङ्योने उँइँमिंइँमुँ।
छतमा तारे ङ्यो ताँनइ मोंड आउल्लेन् प्रभुए चारबै ह्वे ङ्योए मोंडउँइँले चारल् पिंम्। झाइले खीउँइँले योंबै ह्वेइ लमा प्रभुजी अथवा पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ झन् झन् खी धोंले चारब लदै बोम्।
“ङिलाइ छ्याँबै सैमैं खाबइ उँइँल् खाँमुँ?” बिसि ल्हें म्हिइ ङ्योएरिइमुँ। ओ याहवेह, ङइ ग्वार ह्रिमा क्हिए लिर्बै ह्वे ङिए फिर चारमिंसि आशिक पिंन्।
ङइ बिबै ताँ ङिंब्मैं ङलाइ म्हाँया लब्मैं ग। धै ङलाइ म्हाँया लब्मैंने ङए आबाजी म्हाँया लब्मुँ। ङज्यै या चमैंलाइ म्हाँया लब्मुँ, झाइले ङ चमैं ङाँर म्रोंयुब्मुँ।”
ङए ल्हागिरि क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया छ्ह भन्दा थेब मुँ, छतसि ङए म्हदिइ क्हिए मिं थेब् लब्मुँ।