12 क्हिइ ह्रोंसए म्हिमैंलाइ कोंर सैबै सैं लसि पखब् ग बिसि मिश्रीमैंलाइ तले बिल् पिंमुँ? छतसि क्हि ह्रिस आखद्, सैं एसि ह्रोंसए म्हिमैंलाइ नास तल् आपिंन्।
छतमा “ङइ तले म्हिमैं बनेसि पृथ्बीर थेंगे?” बिसि याहवेहजी पछुत लसि बेल्ले सैं नइ।
खीजी चमैंए ल्हागिर ह्रोंसइ फैबै बाछा मैंइ, धै चमैंए फिर खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लबइले खीए सैं एइ।
ओ याहवेह, शत्तुरमैंइ क्हिलाइ खैले प्ह्रइमुँ, धै मुर्ख म्हिमैंइ क्हिए मिंलाइ स्यारइमुँ बिसि मैंमिंन्।
दिलेया खीजी ल्हयो खबइले चमैंए पाप क्षमा लमिंइ, धै चमैंलाइ नास आलल; खीजी ह्रोंसए ह्रिस ल्हें खे समा थौंदिइ थेंइ, धै खीजी ह्रोंसलाइ ह्रिस खल् आपिं।
क्हिजी ह्रिस खब पिवाइ; धै लुँरिबै ह्रिसउँइँले एखइ।
अझै क्हि खोंयों समा ह्रिस खरिमुँ? ओ याहवेह, ह्रोंसए के लब्मैंए फिर ल्हयो खमिंन्!
छबिमा याहवेहजी ह्रोंसए म्हिमैंलाइ नास लवाब्मुँ बिलेया खीजी सैं एसि चमैंलाइ जोगेमिंइ।
क्हिए म्हाँया ङए फिर मुँ बिस्याँ, ङइ क्हिलाइ ङो सेल् खाँरिगे धै क्हिए उँइँर छ्याँबै केमैं लसि क्हिलाइ सैं तोंन् लल् खाँरिगे बिसि ङलाइ क्हिए घ्याँ उँइँमिंन्। चु ह्रें (जात) क्हिलन् ग बिसि मैंमिंन्।”
छले परमेश्वरजी खीए सैं एइरि ल्हयो लसि खीए थेबै ह्रिसउँइँले सैं एम् उ, धै ङ्यो नास तरिब् आरे, बिसि खाबइ सेइमुँ?”