16 याहवेहए चारबै ह्वे सिनै कोंर चारइ। ट्हुगैं समा न्हाँम्स्योइ कों हुवाइ, धै ङिगैंर याहवेहजी न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले मोशालाइ हुइ।
न्हाँम्स्योए त्हो तसि खी चमैंने पोंइ; खीजी बिबै ताँमैं नेरो ठिममैं चमैंइ म्हाँदिइ।
झाइले इस्राएलर्बै ताँन् म्हिमैंने हारून छले पोंमा चमैंइ क्यु आयोंबै क्ल्ह्योउँइँ ङ्ह्योइ। छले ङ्ह्योमा न्हँम्स्योर याहवेहए चारबै ह्वे म्रोंइ।
झाइले नोगि चमैं छेसि टिरिगे, तलेबिस्याँ नोगि सिनै कोंर ताँन् म्हिमैंइ म्रोंल्ले ङ युब्मुँ।
याहवेहजी मोशाने बिइ, “थेद्, ङ क्हिने ताँ लब म्हिमैंइ थेरिगे धै खोंयोंन् बिलै या क्हिए फिर बिश्वास लरिगे बिसि ङ क्हि ङाँर रुँदो न्हाँम्स्योर युब्मुँ।” म्हिमैंइ बिबै ताँ मोशाइ याहवेहने बिमा
दिलेया क्हेमैंए याहवेह परमेश्वरए ल्हागिर ङिगैं ‘प्रिबै त्हिंइ’ ग। च त्हिंइर क्हेमैंए च्ह च्हमि, केब्छैं-केब्स्योमैं, खेदोमैं नेरो आगुए ह्युलर्बै म्हिमैं खाबज्यै तो के या आलद्।
इस्राएलीमैंइ कोंए च्होर ङ्ह्योमा याहवेहए ह्वे लुँरिबै मि धों तब् म्रोंल।
“मिछु खैबै क्ल्ह्योउँइँले ह्वे चाररिगे” बिसि परमेश्वरजी बिइ। येशू ख्रीष्टए लिउँइँले परमेश्वरए चारबै ह्वे कति थेब् मुँ बिब ङिइ सेरिगे बिसि खीजी ह्रोंसए ह्वे ङिए खोंर चारल् पिंइमुँ।
प्रभुए त्हिंइर पबित्र प्ल्हजी ङलाइ प्लिंइ। च्हमा ङए लिउँइँ थुतुरुल् धों तबै कैइ,