13 “ङइ बिबै ताँन् ताँ क्हेमैंइ सैंर थेंन्। अरू देवतामैंए मिं या आकिंन्। क्हेमैंए सुँउँइँले देवतामैंए मिं या आकिंन्।
दिलेया अरू देउतमैंए लिलि प्रब्मैंइ ह्रोंसए फिर्न ल्हें दुःख थौदिम्। च देउतमैंए मिंर कोए ख्रो ङइ पिंरिब् आरे, धै ङए सुँइ चमैंए मिं किंरिब् आरे।
“ङइ तो के ललेया च्हैंसि मैंसि छेनाले लब्मुँ, धै ङए सुँज्यै या आछ्याँबै ताँमैं पोंरिब् आरे। दुष्ट म्हिमैंए उँइँर ङ तोइ ताँ पोंरिब् आरे,” बिसि ङइ बिल।
चमैंए देवतामैं पूजा लसि आफ्योद्, चमैंए छ्यार लब् धोंले आलद्, चमैंए देवतामैं फतिवाद्, चमैंए पबित्र युँमामैं या फतिवाद्।
चमैं नेरो चमैंए देवतामैंने क्ह्रिबै बाछा क्हेमैंइ आफैद्।
(चमैंइ आसेल्ले लबै केमैंए बारेर पोंबै या फा पिन् तबै ताँ ग।)
छतसि खैले छ्ह थोरिइमुँ सैंर मैंन्, आह्र-आसेबै म्हि धोंब आतद्, बुद्धि मुँबै म्हि धोंलेन् छ्ह थोद्।
क्हिइ लबै केमैं नेरो पोंबै ताँमैंर ओंसोंन् च्हैंब् मैंब् लद्। छलस्याँ क्हिइ ह्रोंसलाज्यै या जोगेब्मुँ, क्हिए ताँ ङेंब्मैं या जोगेब्मुँ।
परमेश्वरए दयाम्हाँया आयोंब खाबै आतरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रों तद्। आक्ह्रिबै लमा क्हेमैंए न्होंरि फ्रेब् प्ह्राब् आतरिगे। आस्याँ ल्हें म्हिमैं पापर च्होयाब्मुँ।