2 “ह्योइ म्हुँइँसर धिंर ह्योरिबै तोंर स्याइ बिस्याँ चलाइ प्रिंमा च सियास्याँ, चलाइ सैवाबै छ्याब् प्रिंबै म्हिए फिर खरिब् आरे।
चु ताँ मैंन्दि, धिं क्ल्हेइ ‘ह्यो चु त्हेर्न खब्मुँ’ बिब था सेस्याँ च न्हरु आच्हुइल्ले टिरिमल, धै ह्योइ धिं फोर्दिल् आपिंमल।
तलेबिस्याँ म्हुँइँसरि ह्यो खब् धोंले प्रभु युबै त्हिंइ तब्मुँ बिसि क्हेमैंज्यै छेनाले सेइमुँ।
छतसि क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या म्हि सैमैं, ह्योमैं आछ्याँबै के लब्मैं, आगुए केर ह्रब् प्हैंसि यो झोंल् म्हैब्मैंइ धोंले दुःख योंल् आत्हुरिगे।