14 “खाबज्यै ह्रोंसए ङ्हेब्मैंउँइँले खेदो ङैसि बोमा क्ल्याए क्ल्हे आरेमा क्ल्या नें म्योंइ अथवा सियाइ बिस्याँ, ङैबै म्हिइ चए खि पिंरिगे।
दुष्ट म्हिमैंइ छे किंमुँ, धै चमैंइ छे आफो, दिलेया ठिक के लबै म्हिंमैंइ बिस्याँ थेबै सैंले पिंम्।
च इनार बनेबै म्हिइ क्ल्या अथवा गदाए क्ल्हेलाइ मुइ पिंसि च सियाबै खेदो चइन योंरिगे।
ह्रोंसए ङ्हेब्मैंए सैमैं ङइ आछुइमुँ बिसि याहवेहए ओंसों कसम चसि चमैं ङ्हिंए न्होंरि आक्ह्रिबै ताँ क्ह्रिरिगे। धै खेदोए क्ल्हेइ च ताँ ङिंरिगे, छलमा ङ्हेब्मैंए सै थेंबै म्हिइ खि फोल् आत्हु।
क्ह्योंर्बै चें भलुइ खेदोलाइ सैवाइ बिस्याँ, च खेदो थेंबै म्हिइ खेदोए सिनु फखसि उँइँल् त्हुब्मुँ। धै च खेदो चें भलुइन सैवाब् ग बिस्याँ खेदो थेंबै म्हिइ खि फोल् आत्हु।
दिलेया क्ल्याए क्ल्हे क्ल्यानेन् मुँस्याँ ङै बोबै म्हिइ चए खि फोल् त्हुरिब् आरे। च खेदो नों सै फोसि पखब् ग बिस्याँ, चए नोक्सन् तब नों सैन पूरा लब्मुँ।
म्हिमैंइ क्हिने तोइ ह्रिसयाँ पिंन्, धै क्हिने छे ह्रिब्मैंलाइ ‘आपिं!’ आबिद्।
छले आङिं, ह्रोंसए शत्तुरमैंलाज्यै या म्हाँया लद्, चमैंए फिर ल्हयो खद्, एल् आखाँबै म्हिमैंलाज्यै या छे पिंन्। छलस्याँ परमेश्वरङाँइँले क्हेमैंइ थेबै इनाम योंब्मुँ। धै क्हेमैं ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह-च्हमि ठर्दिब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बैगुनिमैं नेरो दुष्टमैं फिर ल्हयो खम्।