2 “क्हेमैंइ हिब्रू म्हि मुइ फोसि केब्छैं तबर थेंइ बिस्याँ चइ टुदि समा मत्त्रे क्हेमैंए के लरिगे। ङिदिर च तोइ आफोन्ले ह्रोंसए धिंर ह्याल् पिंन्।
परमेश्वरजी मुउँइँले शीतमैं कुल्मिंरिगे धै क्हिए म्रोंर ल्हें रा-रोमैं रोरिगे।
छबिमा एसावइ बिइ, “चए मिं याकूब थेंब ठिकन् मुँन! च बेल्ले स्योर तेबै म्हि ग। तोगो चइ ङने ङ्हिब्ले स्योर तेल् खाँइ। ओंसों चइ ‘च्ह थेबइ योंबै हग’ ङउँइँले किंवाँइ। तोगो या ङइ योंल् त्हुबै आशिक स्योर तेसि बोयान। ओ आबा, ङए ल्हागिर क्हिइ आशिक घ्रि या आथेंइमुँ वा?”
दिलेया किंसि पखबै केब्छैंमैंइ ज्युर चिनु लल् खाँइ बिस्याँ च चरिगे।
केब्छैं तबर च घ्रिन् खब् ग बिस्याँ च घ्रिन् ह्यारिगे। चइ ब्ह्या लसि प्ह्रेंस्योने बालु खब् ग बिस्याँ प्ह्रेंस्यो बोसिन् ह्यारिगे।
“खाबज्यै या ह्रोंसए च्हमि केब्स्यो तबर चुँइँमुँ बिस्याँ मुयु केब्छैंमैं धोंले च केब्स्यो धबै क्ल्हेए धिंउँइँले ह्याल् योंरिब् आरे।
दिलेया त्हिंयाँ प्योल् खाँइमुँ बिस्याँ, चए फिर म्हि सैबै छ्याब् ल्हैदिब्मुँ। “ह्योइ दण्ड फोल् त्हुम्। ह्योसि बोबै सै क्ल्या, गदा, क्यु तो मुँलेया स्याइ बिस्याँ चए ङ्हिथु फोल् त्हुम्।
दिलेया च म्हिइ छे फोल् आखाँमा म्रुँइ ‘च, चए प्ह्रेंस्यो, च्ह-चमि नेरो चने मुँबै तोन्दोंरि सै चुँसि ङए मुइ पिंन्,’ बिसि ल्हैदिइ।
तलेबिस्याँ खीजी क्हेमैं सै फोसि किंब् ग। छतसि ह्रोंसए ज्युज्यै या क्हेमैंइ परमेश्वरए मिं थेब् तबै के लद्।