7 “ह्रोंसए याहवेह परमेश्वरए मिं फाकर्र्न आकिंन्, तलेबिस्याँ ङए मिं फाक्कर्न किंब्मैंलाइ ङइ छ्याब् ल्हैदिब्मुँ।
इसहाकइ ह्रोंसए च्हने “ओ ठागु, क्हिइ च्हौ युनन् खैले फो स्यासि सैइ?” बिसि ङ्योएमा चइ बिइ, “याहवेह क्हिए परमेश्वरजी ल्होमिंबइले ङइ चु योंल् खाँइ।”
च शत्तुरमैंइ क्हिए बिरोधर आछ्याँबै ताँ पोंम्, चमैंइ क्हिए मिं फाकर्न किंम्।
आस्याँ प्लब् तबइले ङइ क्हिलाइ म्लेयालै धै “याहवेह खाब् जा?” बिसि ङइ बिलै; ङ ङ्हाँदु तसि ह्योलै, धै ङए परमेश्वरए मिं ङइ वालै।
ङए खोंर्बै ताँ सेबै परमेश्वरए मिंर ङ क्हेमैंने बिमुँ: क्हेमैं कर आयोंन् आतरिगे बिबै सैं मैंसि ङ कोरिन्थर आखब् ग।
ओ अलि-अङाँमैं, ताँन् भन्दा थेबै ताँ चुन् ग: स्वर्ग, पृथ्बी नेरो अरु तोइ सैए मिंर कसम आचद्। बरु ह्रोंस छ्याब आरेब् तबै ल्हागिर क्ह्रोंसेंन्बै ताँ मुँस्याँ “ङिंबन्” बिद्, आङिंबै ताँ मुँस्याँ “आङिं” मत्त्रे बिद्। खै तमुँ, छान् बिद्।