4 “क्हेमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर मु, पृथ्बी नेरो क्यु न्होंर मुँबै सैमैंला कु (मूर्ति) आबनेद्।
नुबै कोंजरे पूजा लबै क्ल्ह्यो बनेसि चमैंइ खीलाइ ह्रिस खल् लइ; धै चमैंइ कुमैं बनेसि फ्योइ, छतसि खी थेबै ह्रिस खइ।
कु पूजा लब्मैं ताँन् फापिल् त्हुम्, कुलाइ थेबै सै ङ्हाँसि फ्योब्मैं ताँन् फापिल् त्हुम्; छतसि ओ ताँन् देवतामैं, खीए प्हले फ्योद्!
क्हेमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर चाँदि नेरो माराए देवतामैं बनेसि आफ्योद्।
मोशा कोंउँइँले युब क्हैन् लब म्रोंसि इस्राएलीमैं हारून ङाँर खागु तसि “ङिलाइ मिश्र ह्युलउँइँले तेइ पखबै मोशालाइ तो तइ ङिइ आसे। छतसि रेद्, ङिए ओंसों-ओंसों घ्याँ तेंबर देवता घ्रि बनेमिंन्,” बिबर होंइ।
चमैंइ ङने, ‘ङि मिश्रउँइँले तेइ पखबै मोशालाइ तो तगे ङिइ आसे। छतसि ङिए ओंसों-ओंसों घ्याँ तेंबै ल्हागिर देवता बनेमिन्’ बिसि बिइ।
हारूनइ म्हिमैंउँइँले मारा किंसि मिर गाल्दिइ, धै कोप्दिसि क्ल्या भारा घ्रि बनेइ। छाब् म्रोंसि म्हिमैंइ बिइ, “ओ इस्राएलीमैं! क्हेमैंलाइ मिश्रउँइँले तेइ पखबै क्हेमैंए देवता चुन् ग!” बिइ।
ङइ प्रबर ल्हैदिबै घ्याँ चमैंइ च्हौ युनन् पिवासि अर्कोन् घ्याँ प्रइमुँ। चमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर क्ल्या भाराए कु बनेसि चलाइन म्हाँदिसि ख्रो पिंसि, ‘ओ इस्राएलीमैं, क्हेमैंलाइ मिश्र ह्युलउँइँले तेइ पखबै क्हेमैंए देवता चुन् ग’ बिइमुँ।”
“क्हेमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर तो सैलैया कु (मूर्ति) बनेसि आफ्योद्।
छले ङ्यो परमेश्वरए सन्तान तबइले खी मारा-चाँदि नेरो युँमा धों तबन् ग बिसि ङ्योइ मैंल् आत। तलेबिस्याँ चु सैमैं म्हिमैंइ सैंर मैंसि चमैंए योर्बै सिपउँइँले बनेबै सैमैं मत्त्रेन् ग।
चमैंइ खोंयोंइ तरिबै परमेश्वरलाइ मान आलल्ले झन् नास तयाबै म्हि, खेदो, नमेमैं नेरो सर क्ल्याँबै प्हलाँ प्हुलुँमैंए कु बनेसि फ्योइ।
छबिमा ओंसोंबै स्वर्गदूतइ ह्यासि पृथ्बीए फिर ह्रोंसने मुँबै प्हेलार्बै ह्रिस युवाइ। च लिउँइँ खेदोए छाप मुँब्मैं नेरो चए कुलाइ पूजा लब्मैंए ज्युर बेल्ले नल् लबै छेरन ङ्हाँबै घामैं खइ।
छाबै दुःखउँइँले सोसेया चैबै म्हिमैंइ खेंमैंइ लबै पापउँइँले सैं आए। झन चमैंइ मोंए पूजा लब, धै मारा, चाँदि, पित्तल, युँमा, सिं, छाबै सैउँइँले बनेबै म्रोंल् आखाँब, थेल् आखाँब, प्रल् आखाँबै कुमैं पूजा लब आपि।