3 “छतसि ङलाइ मत्त्रे म्हाँदिद् अरू देवतामैं आम्हाँदिद्।
याहवेहए मिं क्वेसि खीलाइ लल् त्हुबै मान लद्, खी धोंलेन् पबित्र तसि खीए मिं क्वेद्।
ङए ल्हागिर स्वर्गर क्हि बाहेक अरू खाब् मुँ? धै पृथ्बीरै या क्हि बाहेक ङइ खोब खाबै आरे।
ङ याहवेह क्हेमैंए परमेश्वर ग, क्हेमैंलाइ मिश्र ह्युलउँइँले ङइ तेसि पखइ। क्हेमैंए सुँ आँ लद्, ङइ म्रेंन्ले चल् पिंब्मुँ।
क्हेमैंए म्हाँजोर आगुए देवता थेंल् आत; क्हेमैं अरू ह्रेंए देवताए ओंसों कुरल् आत।
“ओ याहवेह, देवतामैं न्होंर क्हि धों तब खाब् मुँ? बेल्ले पबित्र, बेल्ले मान लल् त्हुब, औदिबै के लबर क्हि धों तब खाब् मुँ?
क्हेमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर चाँदि नेरो माराए देवतामैं बनेसि आफ्योद्।
“खेदोने न्होंब्मैं सैवाल् त्हुम्।
चमैंए देवतामैं पूजा लसि आफ्योद्, चमैंए छ्यार लब् धोंले आलद्, चमैंए देवतामैं फतिवाद्, चमैंए पबित्र युँमामैं या फतिवाद्।
ङइ प्रबर ल्हैदिबै घ्याँ चमैंइ च्हौ युनन् पिवासि अर्कोन् घ्याँ प्रइमुँ। चमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर क्ल्या भाराए कु बनेसि चलाइन म्हाँदिसि ख्रो पिंसि, ‘ओ इस्राएलीमैं, क्हेमैंलाइ मिश्र ह्युलउँइँले तेइ पखबै क्हेमैंए देवता चुन् ग’ बिइमुँ।”
क्हेमैंइ अरू देवतामैंए पूजा आलद्, तलेबिस्याँ ङ याहवेह ह्रिस लबै परमेश्वर ग।
छबिमा येशूजी चने बिइ, “दुष्ट, क्हि ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्! तलेबिस्याँ ‘क्हिइ याहवेह ह्रोंसए परमेश्वरलाइ फ्योदु, धै खीए सेवा मत्त्रे लद्,’ बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।”
छतसि कुर चडेबै सै चल् तम् उ आत बिबै ताँ ङ्योइ सेइमुँ, “परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ, कु परमेश्वर आङिं।” कु म्हिए योइ बनेबै सै मत्त्रे ग।
ङ्योए ल्हागिरि घ्रि मत्त्रे परमेश्वर आबा मुँ। खीजीन् तोन्दोंरि सै बनेइ, छतसि खीए ल्हागिर्न ङ्यो सोम्। धबै ङ्योए ल्हागिरि प्रभु घ्रि मत्त्रे मुँ, खी येशू ख्रीष्ट ग। खीउँइँलेन् ताँन् सैमैं तखइ, धै खीउँइँलेन् ङ्यो सोल् योंम्।
ख्रीष्ट नेरो परमेश्वरए ग्याल्सर ब्यभिचारिमैं, लोबिमैं, आछ्याँबै के लब्मैं खैलसे होंल् आयों बिसि क्हेमैंइ छेनाले सेल् त्हुम्। [अथवा परमेश्वरलाइ आम्हाँदिसेरो चमैंइ खी ङाँइले आशिक आयों।] लोब लबै केमैं परमेश्वरए उँइँर कु पूजा लब् धोंन् ग।
चुमैं लिउँइँ नर्गर नास तब्मुँ, तलेबिस्याँ फोन् चुमैंए देवता ग। धै फापिल् त्हुबै केमैं लल् योंमा चुमैं सैं तोंम। चमैंए सैं खोंयोंइ बिले चु ह्युलर्बै सैमैंर फिरन् तरिम्।
को-कोइइ “ह्रोंसन् च्योंब् तसि स्वर्गदूतमैंलाइ म्हाँदिल् त्हुम्,” बिम्। “ङिइ थेबै दर्शन म्रोंइ” बिसि प्हैंम्, चमैंइ खेंमैंए आछ्याँबै सैंइ तोन-तोर्न थेब् प्हैंम्। छतसि चमैंइ क्हेमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् आखाँन् आलरिगे।
स्वर्गदूतइ छबिमा ङ चलाइ फ्योबर पद्खु तइ, दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग। ङज्यै या क्हि नेरो क्हिए अलि-अङाँमैं धोंले येशूए ताँ क्वेंम्। परमेश्वरलाइ मत्त्रे फ्योद्।” तलेबिस्याँ येशूजी पिंबै ग्वाइ अगमबक्तामैंइ पोंइ।
दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! परमेश्वर मत्त्रे फ्योद्! क्हि, अगमबाणि पोंबै क्हिए आघें-अलिमैं नेरो चु कितबर मुँबै ताँमैंइ बिब् धोंले प्रब्मैं धोंबन् ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग।”