15 “आह्योद्।
“खाबइ म्हिमैं क्हासि चुँमुँ अथवा आचुँले थेंमुँ, छाबै म्हिलाज्यै या सैवालन् त्हुम्।
छलु म्हिलु लबै पारा याहवेहजी आखो, दिलेया ठिक वजन मुँबै ढकइ छेन्ले क्वेस्याँ खी सैं तोंम्।
तलेबिस्याँ म्हिए सैंउँइँलेन् आछ्याँब सैं मैंम्। चु आछ्याँब सैंइ लमा चइ म्हि सैब, आगुए प्ह्रेंस्यो प्रब, ब्यभिचार लब, आगुए सै न्होर ह्योब, स्योर तेब, धै फ्रम्दा क्योम्दा लब छाबै पापमैं लम्।
चइ खीने बिइ, “खैबै ताँमैं ङिल् त्हुम्?” येशूजी बिइ, “क्हिइ म्हि आसैद्, ब्यभिचार आलद्, आह्योद्, स्योर आतेद्।
येशूजी चमैंलाइ हौदिसि बिइ, “‘ङए धिं प्राथना लबै धिं बिब्मुँ,’ बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ। दिलेया क्हेमैंइमि चु ह्योमैं टिबै क्ल्ह्यो ग लना।”
चइ ङ्हाँदुमैंए फिर ल्हयो खसि चु ताँ बिब् आङिंल। तलेबिस्याँ च ह्यो मुँल। मुइ झोंबै नेंदो चने मुँल। छतसि च नेंदोउँइँले चइ मुइ ह्योब्रें लमल।
मोशाइ प्ह्रिबै ठिममैं न्होंरि “ब्यभिचार आलदु, म्हि आसैदु, आह्योदु, लोब आलदु,” बिबै ताँमैं मुँ। दिलेया “ह्रोंसलाइ धोंले ङ्हेब् ट्हुब्मैंलाज्यै या म्हाँया लद्” बिबै ताँ ङिंस्याँ ठिमर बिबै ताँन् ताँ लब् धोंन् तम्।
ह्योमैं, लोबिमैं, प्हा ल्हें थुँसि म्हेरब्मैं, ह्रिस लब्मैं, आगुलाइ लुडिब्मैं, खाबज्यै या परमेश्वरउँइँले योंल् त्हुबै आशिक योंल् आखाँ।
ह्योब्मैंइ तारेपिरु आह्योरिगे, बरु चमैंइ ह्रोंसए योइ बेल्ले दुःखले के लरिगे धै खाँचो तब्मैंलाइ पिंल् खाँरिगे।
झाइले क्हेमैं खाबज्यै या ह्रोंसए बिश्वासी अलिए प्ह्रेंस्योने प्रसि आछ्याँब आलद्। तलेबिस्याँ छाबै केमैं लस्याँ परमेश्वरजी सजैं पिंब्मुँ। ङिइ ओंसोंन् चुए बारेर छेनाले लोमिंल् खाँइमुँ।