13 “म्हि आसैद्।
“खाबज्यै या म्हिलाइ प्रिंसि सैवास्याँ चलाज्यै या सैवाल् त्हुम्।
दिलेया म्हि ह्रिस खसि दाउ ङ्ह्योसि म्हिलाइ सैइ बिस्याँ, छाबै म्हिलाइ सैबर बोयाद्, ङए ख्रो पिंबै क्ल्ह्योर ह्यसि टिलेया सैबर बोयाद्।
“खाबज्यै या ह्रोंसए केब्छैं केब्स्योलाइ प्हरेइ प्रिंमा सियाइ बिस्याँ च सैवाबै म्हिइ दण्ड योंलन् त्हुम्।
दिलेया च क्ल्याइ ओंसों या थाब्रें लमल बिसि क्ल्हेने बिलेया चइ क्ल्या च्युँइ आथेंबै लमा म्हिमैं थासि सैवाइ बिस्याँ च क्ल्या युँमाइ ल्हिसि सैवाद्, धै चए क्ल्हेलाज्यै या सैवाद्।
“स्योर ताँ तिफुँइ पोंसि छ्याब आल्हैदिद्। छ्याब् आरेबै म्हि नेरो स्योर आतेबै म्हिलाइ सिबै दण्ड आपिंन्, तलेबिस्याँ छ्याब् मुँबै म्हिलाइ ङइ खोंयोंन् बिलै छ्याब् आरे बिल् आखाँ।
“खो, म्हि सैबर ङिने बालु लोइरि टिले; सोजो म्हि लुडिबर च्ह्यासि टिले;
दिलेया चु म्हिमैं ह्रोंसए ज्यु ह्याबै घ्याँर्न प्र-प्रइमुँ; छतसि खेंमैंइ तिबै जालर्न चमैं च्होयाब्मुँ।
चइ खीने बिइ, “खैबै ताँमैं ङिल् त्हुम्?” येशूजी बिइ, “क्हिइ म्हि आसैद्, ब्यभिचार आलद्, आह्योद्, स्योर आतेद्।
अरूलाइ आसैब, ब्यभिचार आलब, आह्योब, स्योर आतेब, अरूमैंए मुइ छलेन् आचब, ह्रोंसए आबा-आमाए मान् लब बिसि ठिमर्बै ताँ क्हिइ सेइमुँ।”
परमेश्वरए छ्वेर्बै ताँ क्हिइ आसे वा? ‘व्यभिचार आलदु, म्हि आसैदु, आह्योदु, स्योर आतेदु धै ह्रोंसए आबा-आमाइ बिब ङिंनु,’ बिसि चर प्ह्रिइमुँ,” आङिं वा।
दिलेया पावलइ थेबै कैले “छ आलद्! ङि ताँन् चुर्न मुँ।” बिइ।
पावलए योर प्हुरि बेर्दिब् म्रोंसि चर्बै म्हिमैंइ, “चु म्हि क्ह्रोंसेंन्ले म्हि सैबै म्हि तल् त्हुम्! च मा ङ्युँइउँइँले सोइ खलेना निसाफउँइँले चु स्योरल् आखाँ,” बिसि खेंमैंए न्होंर बिबर होंइ।
मोशाइ प्ह्रिबै ठिममैं न्होंरि “ब्यभिचार आलदु, म्हि आसैदु, आह्योदु, लोब आलदु,” बिबै ताँमैं मुँ। दिलेया “ह्रोंसलाइ धोंले ङ्हेब् ट्हुब्मैंलाज्यै या म्हाँया लद्” बिबै ताँ ङिंस्याँ ठिमर बिबै ताँन् ताँ लब् धोंन् तम्।
आगुए सैमैं म्रोंसि ह्रिस लब, प्हा ल्हें थुँब, सयल लप्रब, छाबै केमैं ताँन् आछ्याँबै सैंउँइँले खबै केमैं ग। ङइ क्हेमैंलाइ ओंसोंन् लोदा सैंदा लब् धोंले तोगो या बिम्: छाबै केमैं लप्रब्मैं, परमेश्वरए ग्याल्सर्बै हगवाला तरिब् आरे।
मोशाइ च ठिममैं छ्याँबै के लब्मैंए ल्हागिर आपिं, ठिम आङिंब्मैं नेरो आछ्याँबै के लप्रब्मैंए ल्हागिर पिंइ बिसि क्हेमैंइ क्होल् त्हुम्। आबा आमा सैब्मैं, परमेश्वरलाइ आम्हाँदिब्मैं, आबा-आमा सैब्मैं, म्हि सैब्मैं,
तलेबिस्याँ “फ्रें आक्ल्योंन्” बिबै परमेश्वरजी “सैब्-म्लुब् या आलद्” बिइमुँ। छतसि क्हिइ फ्रें आक्ल्योंन्ले सैब्-म्लुब् लइबिस्याँ क्हि छ्वेर्बै ठिम आम्हाँदिबै छ्याब् मुँबन् तइ।
अरूए फिर ल्हयो आखबै म्हिए फिर परमेश्वरज्यै या ल्हयो खरिब् आरे। दिलेया अरूए फिर ल्हयो खइ बिस्याँ, परमेश्वरजी निसाफ लमा क्हेमैं फिरै या ल्हयो खमिंब्मुँ।