12 “ह्रोंसए आबा-आमाए मान लद्, छलस्याँ ङइ पिंबै ह्युलर क्हेमैं ह्रिंग्यो छ्ह योंब्मुँ।
झाइले योसेफइ याकूबए क्ह्वेंउँइँले प्हसेमैं स्योवाइ, धै कुरसि आबालाइ फ्योइ।
छले याकूबइ चमैंने बिब् धोंले चए च्हमैंइ लइ।
“ह्रोंसए आबा-आमालाइ प्रिंबै म्हिलाइ सैवालन् त्हुम्।
“ह्रोंसए आबा आमाए फिर गाल् केबै म्हि या सैवालन् त्हुम्।
आबाइ लोमिंबै ताँमैं आमादुइ आङिं, दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिइ लोदा सैंदाए ताँमैं ङिंम्।
क्वें-क्वेंमिमैं बाज्यु-भुज्युए क्रेगि ग, धै आबा-आमा प्हसेमैंए ङ्हो लोंबै सै ग।
ह्रोंसए आबा आमाए फिर सराप झोंस्याँ क्हिए बत्ति मिछु खैबै त्हेर सैवाब्मुँ।
ह्रोंसए आबा-आमाए मुइ लुडिसेया “ङइ गल्ति आलइमुँ!” बिबै म्हि नास लबै म्हिए थु ग।
बुद्धिए क्योलो योउँइँ ह्रिंबै छ्ह मुँ; धै त्हरग्यो योउँइँ सै न्होर नेरो मान इजेत मुँ।
कोइ म्हिमैंइ ह्रोंसए आबालाइ सराप झोंम्, धै आमाए छ्याँबै बयन आल।
ह्रोंसए आबालाइ प्ह्रब नेरो आमालाइ म्हि आच्हिबै म्हिए मि ब्याँसिर्बै कगामैंइ चोब्मुँ, धै क्व्रेमैंइ चवाब्मुँ।
ह्रोंसए आबा आमाए मान लद्। ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुब्मैंलाज्यै या ह्रोंसने धोंलेन् म्हाँया लद्।”
अरूलाइ आसैब, ब्यभिचार आलब, आह्योब, स्योर आतेब, अरूमैंए मुइ छलेन् आचब, ह्रोंसए आबा-आमाए मान् लब बिसि ठिमर्बै ताँ क्हिइ सेइमुँ।”
‘ह्रोंसए आबा-आमाए मान लद्।’ धै ‘खाबइ ह्रोंसए आबा आमाए बिरोधर आछ्याँबै ताँमैं पोंमुँ छाबै म्हिलाइ सैबै सजैं पिंन्,’ बिसि मोशाइ स्योंमन् बिथेंल।
परमेश्वरए छ्वेर्बै ताँ क्हिइ आसे वा? ‘व्यभिचार आलदु, म्हि आसैदु, आह्योदु, स्योर आतेदु धै ह्रोंसए आबा-आमाइ बिब ङिंनु,’ बिसि चर प्ह्रिइमुँ,” आङिं वा।
ख्रीष्टलाइ म्हाँदिबइले क्हेमैं ताँन् घ्रि घ्रिए न्होंर टिल् त्हुम्।
ओ कोलोमैं, आबा-आमाइ बिबै तामैं ङिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आबा-आमाइ बिब ङिंस्याँ परमेश्वर सैं तोंम्।
झाइले रूथ खलर ह्याइ, धै स्युमिइ बिब् धोंलेन् लइ।