6 धै चइ टोक्रि फैमा क्रोरिबै कोलो म्रोंइ। चइ ल्हयो खसि कोलोलाइ ङ्ह्योसि बिइ, “चुम् हिब्रूमैंए कोलो घ्रि मुँन!”
चमैंलाइ फैसि बोयाब्मैंलाज्यै या खीजी चमैंए फिर ल्हयो खल् लमिंइ।
छतमा फारो म्रुँइ ह्रोंसए ताँन् म्हिमैंने “हिब्रूमैंला च्हमैं कति फिलेया चमैं ताँन् नील स्योंर भ्योंवाँन्, च्हमिंमैं बिस्याँ सोगोंन् थेंन्,” बिसि ल्हैदिइ।
च त्हेर्न फारो म्रुँए च्हमि नील स्योंर ख्रुबर खल। चए केब्स्योमैं च स्योंए तिरर स्युररिल। छतमा चइ काँसए घारिर च टोक्रि म्रोंसि ह्रोंसए केब्स्योलाइ टोक्रि किंबर कुलइ।
धै च कोलोए आनाइ फारो म्रुँए च्हमिने बिइ, “चु कोलोलाइ ङ्हे थुँमिंबर ङइ खाब् मुँले हिब्रूस्यो घ्रि हुइ पखले वा?”
म्रुँए सैं याहवेहए योर मुँ, स्योंर्बै क्यु धोंले चलाइ खनि बोदा ङ्हाँमुँ छाइन खीजी लल् खाँम्।
मोशा बैरु भ्योंवाबै लिउँइँ फारोए च्हमिंइ बोसि ह्रोंसए च्ह धोंलेन् न्हइ।
आखिरि ताँ चु मुँ: क्हेमैं ताँनए सैं घ्रि तद्। अरूए फिर दुःख तमा ल्हयो खद्। घ्रिइ घ्रिलाइ ह्रोंसए अलि-अङाँमैंने धोंले म्हाँया लद्। आगुए फिर ल्हयो खद्, सैं सारो आलद्।